The Island
18/08/2017 Download
Milan Records 18/08/2017 Download
Milan Records 26/07/2005 CD (0731383613227)
Milan Records 26/07/2005 CD (3259130172416)
Milan Records 18/08/2017 Download
Milan Records 26/07/2005 CD (0731383613227)
Milan Records 26/07/2005 CD (3259130172416)
Film Film release: 2005
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Artiest/Componist | Lengte |
|---|---|---|---|
| 1. | The Island Awaits You | 2:21 | |
| 2. | Where Do These Tubes Go? | 2:06 | |
| 3. | Sector 6 | 2:49 | |
| 4. | Starkweather | 4:12 | |
| 5. | Agnate Ukuleles | 2:37 | |
| 6. | You Have A Special Purpose in Life | 4:35 | |
| 7. | Mass Vehicular Carnage | 2:25 | |
| 8. | Renovatio | 4:12 | |
| 9. | I'm Not Ready to Die | 2:32 | |
| 10. | This Tongue Thing's Amazing | 4:29 | |
| 11. | Mass Winnings | 5:07 | |
| 12. | The Craziest Mess I've Ever Seen | 5:07 | |
| 13. | Send in the Clones | 4:30 | |
| 14. | My Name is Lincoln | 3:42 | |
| 15. | Blow | The Prom Kings | 5:23 |
| 56:07 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
Met ‘Transformers’ nog vers in ons geheugen, of het nou een goede of slechte score was, gaan we al snel terugkijken naar andere scores van Jablonsky. ‘The Island’ is wel zijn bekendste. De succesvolle sciencefiction actiefilm met acteurs als Scarlett Johansson was de eerste samenwerking tussen Bay en Jablonsky. Hierna volgde nog de horrorfilm ‘The Hitcher’, die Bay produceerde en niet te vergeten het recente ‘Transformers’. Voor Bay was Steve Jablonsky blijkbaar een goede ontdekking, maar daar zullen veel mensen anders over denken. Zo ook voor deze score, die weliswaar een goed hoofdthema bevat, maar verpest wordt door de afschuwelijke synthesizers.
In de eerste track ‘The Island Awaits You’ horen we na 0,1 seconde al de zogenaamde Remote Control sound. Zachte synths aan het begin van de track lijken wel direct afkomstig te zijn uit Mission Impossible II. Dit kunnen we echter wel vergeten als een koor de voorgrond neemt om ons het ‘The Island’ thema te laten horen, dat erg goed klinkt en zich goed opbouwt. Helaas wordt het thema na iets meer dan een minuut onderbroken door synthesizers die walgelijke underscore laten horen. Een jammerlijk einde voor een over het algemeen een degelijke track. Het echte drama begint bij ‘Where Do Those Tubes Go?’ waarin Jablonsky al begint met vreselijke effecten. Op de achtergrond horen we een stukje hoofdthema door de synth-strijkers (is dat een woord?), maar de effecten op de voorgrond zijn vreselijk. Trevor Rabin wist nog een zeer goede score te schrijven voor Bay z’n sciencefiction film ‘Armageddon’ met goed geplaatste synthesizers en lekkere actie, maar bij Jablonsky klinkt het gewoon niet. Het past dan wel goed bij de film, maar dat deed de muziek van Rabin ook! Voor mij als Mediaventures fan is Jablonsky dan ook een doorn in het oog als jet het vergelijkt met een John Powell, Harry Gregson-Williams of Trevor Rabin die reeds zijn vertrokken.
‘Sector 6’ weet het voorgaande niet te verbeteren. Enkel de herhaling van het hoofdthema op de achtergrond (zonder koor) weet te vermaken. ‘Starkweather’ begint nóg walgelijker en halverwege de track herhaald Sablonsky het hoofdthema dan maar weer, eigenlijk het enige dat we kunnen waarderen in de hele score. Af en toe haalt Jablonsky nog een snufje van Zimmer uit de kast maar ook dat is misplaatst. ‘Agnate Ukuleles’ sluit hier prima op aan. In ‘You Have A Special Purpose In Life’ kunnen we, als het synthesizergeweld is afgelopen, luisteren naar de ‘gevoelige’ kant van Jablonsky. Echter is dit alleen een mooie uitwerking van het hoofdthema die op den duur ook nog eens wordt verstoord door synthesizers.
‘Mass Vehicular Carnage’ laat ons tussen het synthesizer geweld een bekende rap horen gerapt door, ach wat boeit het. Het klinkt nog redelijk aardig en aangezien de ‘zang’stijl past bij het synthesizergeweld. ‘Renovatio’ en ‘I'm Not Ready To Die’ kan niet anders beschreven worden dan walgelijk synthesizer geweld. Het gaat maar door en het gaat maar door! In ‘This Tongue Thing’s Amazing’ horen we gelukkig nog eens een uitwerking van het hoofdthema, waarin het synthesizergeweld eens plaatsmaakt. ‘Mass Winnings’, ‘The Craziest Mess I've Ever Seen’ en ‘Send In The Clones’ bieden naast het hoofdthema, het synthesizergeweld en een zogenaamd gevoelig thema helemaal niks. Gelukkig sluit de score dan af met het fenomenale ‘My Name Is Lincoln’. Deze track bouwt het hoofdthema op een zeer goede manier op, waar eigenlijk de opbouw van de tracks uit ‘Transformers’ op is afgekeken. Kippenvel, maar laat ik over de laatste track ‘Blow’, die we niet tot score kunnen benoemen, geen woorden vuil maken.
Conclusie:
Een walgelijke score die leunt op één zeer goed hoofdthema. Zelfs na een score als ‘Transfromers’, dat één grote kopie is van al het Mediaventures werk, kunnen we zeggen dat Jablonsky vooruit is gegaan omdat deze score nog minder is. ‘Transformers’ was nog net voldoende door de track ‘Arrival the Aarth’ en wat andere tracks die het goed deden(al waren ze gejat). In deze score is het synthesizer geweld zo lelijk, dat het hoofdthema en de laatste track van de score er niet voor kunnen zorgen dat de score voldoende is. Nog wel een vijf omdat het natuurlijk het ‘inkomertje’ van Jablonsky is en de laatste track van de score voor kippenvel zorgt
In de eerste track ‘The Island Awaits You’ horen we na 0,1 seconde al de zogenaamde Remote Control sound. Zachte synths aan het begin van de track lijken wel direct afkomstig te zijn uit Mission Impossible II. Dit kunnen we echter wel vergeten als een koor de voorgrond neemt om ons het ‘The Island’ thema te laten horen, dat erg goed klinkt en zich goed opbouwt. Helaas wordt het thema na iets meer dan een minuut onderbroken door synthesizers die walgelijke underscore laten horen. Een jammerlijk einde voor een over het algemeen een degelijke track. Het echte drama begint bij ‘Where Do Those Tubes Go?’ waarin Jablonsky al begint met vreselijke effecten. Op de achtergrond horen we een stukje hoofdthema door de synth-strijkers (is dat een woord?), maar de effecten op de voorgrond zijn vreselijk. Trevor Rabin wist nog een zeer goede score te schrijven voor Bay z’n sciencefiction film ‘Armageddon’ met goed geplaatste synthesizers en lekkere actie, maar bij Jablonsky klinkt het gewoon niet. Het past dan wel goed bij de film, maar dat deed de muziek van Rabin ook! Voor mij als Mediaventures fan is Jablonsky dan ook een doorn in het oog als jet het vergelijkt met een John Powell, Harry Gregson-Williams of Trevor Rabin die reeds zijn vertrokken.
‘Sector 6’ weet het voorgaande niet te verbeteren. Enkel de herhaling van het hoofdthema op de achtergrond (zonder koor) weet te vermaken. ‘Starkweather’ begint nóg walgelijker en halverwege de track herhaald Sablonsky het hoofdthema dan maar weer, eigenlijk het enige dat we kunnen waarderen in de hele score. Af en toe haalt Jablonsky nog een snufje van Zimmer uit de kast maar ook dat is misplaatst. ‘Agnate Ukuleles’ sluit hier prima op aan. In ‘You Have A Special Purpose In Life’ kunnen we, als het synthesizergeweld is afgelopen, luisteren naar de ‘gevoelige’ kant van Jablonsky. Echter is dit alleen een mooie uitwerking van het hoofdthema die op den duur ook nog eens wordt verstoord door synthesizers.
‘Mass Vehicular Carnage’ laat ons tussen het synthesizer geweld een bekende rap horen gerapt door, ach wat boeit het. Het klinkt nog redelijk aardig en aangezien de ‘zang’stijl past bij het synthesizergeweld. ‘Renovatio’ en ‘I'm Not Ready To Die’ kan niet anders beschreven worden dan walgelijk synthesizer geweld. Het gaat maar door en het gaat maar door! In ‘This Tongue Thing’s Amazing’ horen we gelukkig nog eens een uitwerking van het hoofdthema, waarin het synthesizergeweld eens plaatsmaakt. ‘Mass Winnings’, ‘The Craziest Mess I've Ever Seen’ en ‘Send In The Clones’ bieden naast het hoofdthema, het synthesizergeweld en een zogenaamd gevoelig thema helemaal niks. Gelukkig sluit de score dan af met het fenomenale ‘My Name Is Lincoln’. Deze track bouwt het hoofdthema op een zeer goede manier op, waar eigenlijk de opbouw van de tracks uit ‘Transformers’ op is afgekeken. Kippenvel, maar laat ik over de laatste track ‘Blow’, die we niet tot score kunnen benoemen, geen woorden vuil maken.
Conclusie:
Een walgelijke score die leunt op één zeer goed hoofdthema. Zelfs na een score als ‘Transfromers’, dat één grote kopie is van al het Mediaventures werk, kunnen we zeggen dat Jablonsky vooruit is gegaan omdat deze score nog minder is. ‘Transformers’ was nog net voldoende door de track ‘Arrival the Aarth’ en wat andere tracks die het goed deden(al waren ze gejat). In deze score is het synthesizer geweld zo lelijk, dat het hoofdthema en de laatste track van de score er niet voor kunnen zorgen dat de score voldoende is. Nog wel een vijf omdat het natuurlijk het ‘inkomertje’ van Jablonsky is en de laatste track van de score voor kippenvel zorgt
The Island is een film over een geheimzinnige gemeenschap, de enige overblijvende in een vervuilde wereld waar leven zonder beveiliging niet meer mogelijk is. Een wereld waar af en toe iemand mag vetrekken naar het enige nog kiemvrije plekje op aard: “The Island”. In schitterende futuristische decors zien we hoe de ‘uitverkorenen’, gekleed in kraakwit, uitkijken vanuit hun gesloten fabriek naar de dag dat zij de loterij winnen om naar het eiland te vertrekken. Al gauw wordt duidelijk dat er een aantal dingen niet kloppen. Zo is er het nabijheidsverbod tussen twee personen, de bizarre jobs die uitgevoerd moeten worden en waarvan niemand weet waar ze voor dienen, de steeds nieuwe bewoners die toekomen, enz. The Island is een knappe film, met verbluffende effecten en een wervelende actie. Het verhaal speelt zich af in een toekomstige wereld die toch nog niet té overdreven wordt voorgesteld. De hoofdrollen worden geloofwaardig neergezet door Ewan McGregor en de beeldschone Scarlett Johansson. Liefhebbers van actie en science fiction moeten The Island dus zeker gaan bekijken!
Even knap is de filmmuziek van Steve Jablonsky, een filmmuziek componist die bijna uit het niets opduikt. Buiten deze The Island heeft hij alleen nog maar de horror score Texas Chainsaw Massacre en de Japanse tekenfilm score Steamboy op zijn naam staan. Steve Jablonsky is de zoveelste medewerker van Hans Zimmer die langzaamaan zijn solocarrière begint uit te bouwen. Met de muziek die hij in The Island componeert, lanceert hij zich echter als een raket, want je zou uit de muziekstijl en de motieven meteen kunnen besluiten dat dit de nieuwste van Zimmer is. Niet dus, maak kennis met Steve Jablonksky!
Steve Jablonsky’s openings thema heeft dan ook meteen (te)veel weg van Mission Impossible II, King Arthur en andere scores van Hans Zimmer. Dit is omdat Jablonsky dankbaar gebruik maakt van het voortschrijdende acht noten motief uit deze scores, een thema dat net voorloopt op het tempo van de andere instrumentatie. De orkestratie van The Island is ook een typische mix van orkest, veelal strijkers, en synthesizers, net zoals dat bij Zimmer vaak het geval is.
Het hoofdthema van The Island is niet zozeer een super memorabel patriottisch thema, maar eerder een subtiel sfeerthema. Het zich steeds herhalende acht noten motief wordt hier door gitaar gespeeld of door een repetitieve drum beat. Dit thema, en de rest van de muziek, houdt veelal het midden tussen suspense en actie. Dat maakt de hele film nog meer ‘exploring’, net zoals de hoofdpersonages die een nieuwe vreemde wereld moeten exploreren, een wereld waar elke stap voor hen suspense is.
Naast de suspense en actie zijn er in deze score ook nog enkele romantische momenten, in "You Have A Special Purpose In Life" en "This Tongue Thing's Amazing". Deze nummers worden extra luchtig en met een lichtere versie van het hoofdthema gebracht, maar nog steeds met het speciale acht noten motief. Even hoor je bijna het Pearl Harbour thema. Maar wat de meesten zich zullen herinneren uit The Island, én wat al genoeg zal zijn om deze score te kopen, is het einde van de film met de verbluffende track "My name Is Lincoln". Hier brengt Steve Jablonsky al zijn thema’s bijeen, maar hij verandert wel zijn instrumentatie vrijwel volledig naar een koor, waardoor je plots een Adiemus -achtige track krijgt.
The Island is niet de meest originele score -er worden immers veel technieken, ritmes, motieven, etc. uit eerdere scores herbruikt. Het is gewoon goede filmmuziek die werkt in de film en op cd!
Even knap is de filmmuziek van Steve Jablonsky, een filmmuziek componist die bijna uit het niets opduikt. Buiten deze The Island heeft hij alleen nog maar de horror score Texas Chainsaw Massacre en de Japanse tekenfilm score Steamboy op zijn naam staan. Steve Jablonsky is de zoveelste medewerker van Hans Zimmer die langzaamaan zijn solocarrière begint uit te bouwen. Met de muziek die hij in The Island componeert, lanceert hij zich echter als een raket, want je zou uit de muziekstijl en de motieven meteen kunnen besluiten dat dit de nieuwste van Zimmer is. Niet dus, maak kennis met Steve Jablonksky!
Steve Jablonsky’s openings thema heeft dan ook meteen (te)veel weg van Mission Impossible II, King Arthur en andere scores van Hans Zimmer. Dit is omdat Jablonsky dankbaar gebruik maakt van het voortschrijdende acht noten motief uit deze scores, een thema dat net voorloopt op het tempo van de andere instrumentatie. De orkestratie van The Island is ook een typische mix van orkest, veelal strijkers, en synthesizers, net zoals dat bij Zimmer vaak het geval is.
Het hoofdthema van The Island is niet zozeer een super memorabel patriottisch thema, maar eerder een subtiel sfeerthema. Het zich steeds herhalende acht noten motief wordt hier door gitaar gespeeld of door een repetitieve drum beat. Dit thema, en de rest van de muziek, houdt veelal het midden tussen suspense en actie. Dat maakt de hele film nog meer ‘exploring’, net zoals de hoofdpersonages die een nieuwe vreemde wereld moeten exploreren, een wereld waar elke stap voor hen suspense is.
Naast de suspense en actie zijn er in deze score ook nog enkele romantische momenten, in "You Have A Special Purpose In Life" en "This Tongue Thing's Amazing". Deze nummers worden extra luchtig en met een lichtere versie van het hoofdthema gebracht, maar nog steeds met het speciale acht noten motief. Even hoor je bijna het Pearl Harbour thema. Maar wat de meesten zich zullen herinneren uit The Island, én wat al genoeg zal zijn om deze score te kopen, is het einde van de film met de verbluffende track "My name Is Lincoln". Hier brengt Steve Jablonsky al zijn thema’s bijeen, maar hij verandert wel zijn instrumentatie vrijwel volledig naar een koor, waardoor je plots een Adiemus -achtige track krijgt.
The Island is niet de meest originele score -er worden immers veel technieken, ritmes, motieven, etc. uit eerdere scores herbruikt. Het is gewoon goede filmmuziek die werkt in de film en op cd!
The Island is een score die op miraculeuze wijze werkt voor de film. Want om de score los te beluisteren is een nagenoeg onmogelijke opgave. De score bestaat voornamelijk uit geluidseffecten en minimalistische muziek. Niet het soort prachtmuziek dat Brian Eno recentelijk schreef voor The Lovely Bones, maar eerder minimalisme zoals we dat steeds vaker van Zimmer en zijn collega’s horen. Ramin Djawadi, Marc Streitenfeld, Klaus Badelt en dus ook Steve Jablosnky: allemaal een pot nat. Wat Zimmer dan ook zo goed maakt is dat hij nooit verdrinkt in de mogelijkheden die de computer bieden. Natuurlijk komt Frost/Nixon bijna geheel uit de computer, maar er zijn instrumenten in te herkennen, er zijn daadwerkelijk ook instrumenten ingeladen. Bij The Island lijkt iedere seconde uit de computer te komen.
Nou had dit niet erg hoeven zijn. Scores zoals Inception, Avatar en Ninja Asassin, recente voorbeelden van goede filmmuziek, komen ook grotendeels uit de computer. Maar Jablonsky weet “de sound” van The Island zo overproduced te laten klinken dat iedere noot (voor zover daar sprake van is) is gehavend met sound-effects. Daarom leunt de man niet op melodieën, thema’s of motieven, maar op beats en ritmes. En dat is gewoonweg niet genoeg. Over de ietwat emotionelere kant van de score kan ook wat gezegd worden. Het is namelijk te horen dat de muziek voor Batman Begins en The Island in dezelfde periode en door hetzelfde bedrijf zijn gefilmd. Het enige wat ontbreekt is het breekbare motief dat we hoorden in Begins. Dan hebben we nog de bekendste track van de score, My Name is Lincoln. Het is zeker geen slechte track, met strijkers, mooie hoorns en de enige geslaagde koorpartij op de score, maar de faam eromheen kan ik niet begrijpen.
Steve Jablonsky’s eerste grote score bestaat uit niets meer dan elektronische herrie. De score haalt het bij lange na niet bij Jablonsky’s ook al matige Transformers en diens vervolg. The Island bood genoeg mogelijkheden om een grootste actiescore te worden, en Zimmer, Streitenfeld, Gregson-Williams of desnoods Djawadi hadden er dan ook iets beters van gemaakt. Want slechter wordt het niet. Want een ongeïnspireerde rotzooi.
Nou had dit niet erg hoeven zijn. Scores zoals Inception, Avatar en Ninja Asassin, recente voorbeelden van goede filmmuziek, komen ook grotendeels uit de computer. Maar Jablonsky weet “de sound” van The Island zo overproduced te laten klinken dat iedere noot (voor zover daar sprake van is) is gehavend met sound-effects. Daarom leunt de man niet op melodieën, thema’s of motieven, maar op beats en ritmes. En dat is gewoonweg niet genoeg. Over de ietwat emotionelere kant van de score kan ook wat gezegd worden. Het is namelijk te horen dat de muziek voor Batman Begins en The Island in dezelfde periode en door hetzelfde bedrijf zijn gefilmd. Het enige wat ontbreekt is het breekbare motief dat we hoorden in Begins. Dan hebben we nog de bekendste track van de score, My Name is Lincoln. Het is zeker geen slechte track, met strijkers, mooie hoorns en de enige geslaagde koorpartij op de score, maar de faam eromheen kan ik niet begrijpen.
Steve Jablonsky’s eerste grote score bestaat uit niets meer dan elektronische herrie. De score haalt het bij lange na niet bij Jablonsky’s ook al matige Transformers en diens vervolg. The Island bood genoeg mogelijkheden om een grootste actiescore te worden, en Zimmer, Streitenfeld, Gregson-Williams of desnoods Djawadi hadden er dan ook iets beters van gemaakt. Want slechter wordt het niet. Want een ongeïnspireerde rotzooi.
De film was één van de betere releases van afgelopen zomer. Er waren zoals elke zomer weinig goede releases, op enkele na, maar The Island was er beslist één van. Bij het zien en vooral horen van de trailer keek ik al reikhalzend uit naar de score die snel zou volgen. Bij het beluisteren van de soundtrack, voor ik de film had gezien, was ik enigszins teleurgesteld. De beste track van de film is de muziek die tijdens de trailer te horen is (Lucius Dei) en werd gefabriceerd door Immediate Music. Dit is een bedrijf dat de muziek verzorgt voor trailers, reclamespots, etc. Een klein detail is dat deze track niet op de score terug te vinden is en dat zal velen ontgoochelen.
edit:
Zoals eerder werd gemeld is het de moeite om de score meer dan eens te beluisteren. De score bevalt me nu meer dan bij de eerste beluistering. Wellicht heeft dit veel te maken met wat je van een score verwacht. Ik had namelijk een totaal andere score verwacht omdat ik voortging op de muziek van de trailer (de film had ik namelijk nog niet gezien). Geen al te slechte score met andere woorden ...
De score zelf is niet onmiddellijk mijn favoriete stijl en het is dan ook mijn eerste kennismaking met het kunnen van Steve Jablonsky (iemand van de stal van Hans Zimmer). Het beste nummer van de eigenlijke score is My Name Is Lincoln. Er worden geen halsbrekende toeren uitgehaald maar het thema van deze track is wel van hoge kwaliteit (lees vooral verder).
Ik ben het vrij eens met wat Thomas hieronder neerpent. De score is teleurstellend en er zijn heel wat elementen die verdacht veel lijken op het werk van Zimmer – wat misschien niet eens zo’n verrassing is.
Ik hoop dat Steve Jablonsky in de toekomst meer zijn eigen weg zal gaan en dat hij zich weet los te scheuren van zijn leermeester en een eigen stijl ontwikkelt.
edit:
Zoals eerder werd gemeld is het de moeite om de score meer dan eens te beluisteren. De score bevalt me nu meer dan bij de eerste beluistering. Wellicht heeft dit veel te maken met wat je van een score verwacht. Ik had namelijk een totaal andere score verwacht omdat ik voortging op de muziek van de trailer (de film had ik namelijk nog niet gezien). Geen al te slechte score met andere woorden ...
De score zelf is niet onmiddellijk mijn favoriete stijl en het is dan ook mijn eerste kennismaking met het kunnen van Steve Jablonsky (iemand van de stal van Hans Zimmer). Het beste nummer van de eigenlijke score is My Name Is Lincoln. Er worden geen halsbrekende toeren uitgehaald maar het thema van deze track is wel van hoge kwaliteit (lees vooral verder).
Ik ben het vrij eens met wat Thomas hieronder neerpent. De score is teleurstellend en er zijn heel wat elementen die verdacht veel lijken op het werk van Zimmer – wat misschien niet eens zo’n verrassing is.
Ik hoop dat Steve Jablonsky in de toekomst meer zijn eigen weg zal gaan en dat hij zich weet los te scheuren van zijn leermeester en een eigen stijl ontwikkelt.
Subtiel op de achtergrond klinkend hoog gemurmel van een elektrische gitaar, een Zimmer-achtig klinkend koor ondersteund door aanzwellende strijkers en koper, en enkele diepe doffe elektronische tromslagen. Een heerlijke waas van kalmte en berusting valt over je heen. Dit concept maakt deze score tot een bovengemiddeld goede score. Jablonsky laat deze kenmerkende sfeerzettende muziek terecht in verschillende tracks terugkomen.
Een ander kenmerk van de score is de vele ruige beatgedreven elektronische muziek die soms neigt naar techno. De aparte synthetische geluiden en de snelheid waarmee deze op je af komt en aan je voorbij raast maakt het dat deze gedeelten minder fijn zijn om los te beluisteren. Toch weet Jablonsky bij elk moment van rust, waarmee de beatgedreven muziek wordt afgewisseld, mij weer te overtuigen dat dit een score is om van te genieten. Dat is bovenal het geval als de uitblinkende track ‘my name is lincoln’ uit mijn boxen te horen is. Hoewel Jablonsky voor dit nummer overduidelijk ‘now we are free’ uit The Gladiator en nog meer ‘ inama sushi’ uit Children Of Dune als basis heeft genomen, is het een overheerlijk nummer.
De score voor The Island is er één van ambivalentie. Aan de ene kant slecht klinkende techno, die soms toch ook wel weer lekker kan klinken. Aan de andere kant heerlijke gelaten muziek, die soms toch iets te onorigineel is. Na het zien van de film en enkele keren beluisteren van de score slaat de wijzer uit in het voordeel van Jablonsky en ben ik positief gestemd over de muziek voor The Island.
Een ander kenmerk van de score is de vele ruige beatgedreven elektronische muziek die soms neigt naar techno. De aparte synthetische geluiden en de snelheid waarmee deze op je af komt en aan je voorbij raast maakt het dat deze gedeelten minder fijn zijn om los te beluisteren. Toch weet Jablonsky bij elk moment van rust, waarmee de beatgedreven muziek wordt afgewisseld, mij weer te overtuigen dat dit een score is om van te genieten. Dat is bovenal het geval als de uitblinkende track ‘my name is lincoln’ uit mijn boxen te horen is. Hoewel Jablonsky voor dit nummer overduidelijk ‘now we are free’ uit The Gladiator en nog meer ‘ inama sushi’ uit Children Of Dune als basis heeft genomen, is het een overheerlijk nummer.
De score voor The Island is er één van ambivalentie. Aan de ene kant slecht klinkende techno, die soms toch ook wel weer lekker kan klinken. Aan de andere kant heerlijke gelaten muziek, die soms toch iets te onorigineel is. Na het zien van de film en enkele keren beluisteren van de score slaat de wijzer uit in het voordeel van Jablonsky en ben ik positief gestemd over de muziek voor The Island.
The Island, de nieuwe film van Michael Bay, was een van de beste actiefilms van het jaar des Heren 2005. Het eerste uur was dan qua verhaallijn weliswaar gestolen van de film Parts: the Clonus Horror uit 1979 (de producers van deze film hebben zelfs een zaak aangespannen tegen Bay en zijn team wegens plagiaat), het plezier dat ik had bij het bekijken van deze film was er niet minder om. Geweldige actie, goed verhaal en perfecte acteurs maakten het een uitstekende film.
De soundtrack heb ik nu pas beluisterd, wat te maken had met het feit dat ik hem nergens eerder heb zien staan.
De score opent met een prachtig thema The Island Awaits You, met een mysterieus koor op de voorgrond. Daarna volgt...euh, oorverdovende actie geproduceerd door synthesizers, waarna nog meer actie volgt en nog meer en nog meer...het gaat maar door. Jablonsky verliest zichzelf naarmate de score vordert, nergens heeft hij enige thematische uitwerking, of je moet de zichzelf herhalende synthesizergeluiden zien als een thema. Hier en daar neemt Jablonsky gas terug en maakt hij plaats voor romantische muziek, die net zo inspiratieloos is als zijn technobeats van even daarvoor. Neen, deze muziek weet ik op geen enkele manier te waarderen. In de film werkt het, op CD is het vooral vermoeiend.
De soundtrack heb ik nu pas beluisterd, wat te maken had met het feit dat ik hem nergens eerder heb zien staan.
De score opent met een prachtig thema The Island Awaits You, met een mysterieus koor op de voorgrond. Daarna volgt...euh, oorverdovende actie geproduceerd door synthesizers, waarna nog meer actie volgt en nog meer en nog meer...het gaat maar door. Jablonsky verliest zichzelf naarmate de score vordert, nergens heeft hij enige thematische uitwerking, of je moet de zichzelf herhalende synthesizergeluiden zien als een thema. Hier en daar neemt Jablonsky gas terug en maakt hij plaats voor romantische muziek, die net zo inspiratieloos is als zijn technobeats van even daarvoor. Neen, deze muziek weet ik op geen enkele manier te waarderen. In de film werkt het, op CD is het vooral vermoeiend.
Probleem met The Island is het volledige lakse gevoel, dat een blockbuster score gewoon Media Ventures aanvoelt, en dit houdt in weinig inspiratie en gewoon te normaal. Waar Jabklosky ook MV ging maar dan met meer frissere ideëen in Steamboy, daar vraagt Bay weer om zijn maat Zimmer na te doen, en terwijl leuke koortjes zich opbouwen is de actiemuziek nu gewoon brol, dat is het toch! Het mag dan beats en zelfs tecnho of wat songs bevatten, maar Jablonsky kon ze beter opbouwen in Steamboy, en Bay hield daar geen rekening mee. En sadly is de beste track 'My Name is Lincoln' ook de grootste rip-off van allemaal. Hoe Arvid het ook zegt, mensen moeten weten dat het tempo volledig Now we Are Free van Gladiator evenaart en The Thin Red Line als hoofdthema wordt gebruikt, en als de beste track dan nog zo onorigineel klinkt zijn er maar deze opmerkingen: 1) Bay huurde Jablonsky in voor Zimmer na te doen, 2) Bay liet Jablonsky niet toe zijn eigen score te doen, en 3) wij als fans krijgen een score die veel beloofde, maar weinig biedt. Sadly, dat is het ook!
Ik begrijp niet vanwaar de lage scores voor deze soundtrack. Misschien is het één van die soundtracks die je meerdere malen moet beluisteren eer je hem echt kan waarderen. Ik heb trouwens deze soundtrack gewonnen via een quiz. Normaal gezien koop ik nooit een soundtrack eer de film gezien te hebben. Ben ik toch ff blij deze in handen gekregen te hebben. De score bevat veel percussie actie met wat elektronische begeleiding maar nooit TE electronisch.Hier en daar zijn er wat romantische thema's waar Steve Jablonsky zijn gitaar motief zachtjes gebruikt. 'My Name Is Lincoln' is een mix van alle thema's gebruikt op de cd. Heeft inderdaad wel wat weg van Zimmers 'Now we are free', maar mij hoor je niet klagen.
Kortom, net zoals de film is deze soundtrack niet voor iedereen weggelegd. Ik ben ieder geval blij dat ik deze cd in mijn collectie mag toevoegen. Ik kijk al uit naar Jablonsky's nieuwste project !
ps : Wel spijtig dat de wondermooi track die werd gebruikt in de trailer van de film niet voorkomt op deze cd namelijk 'Lucius Dei'.
Kortom, net zoals de film is deze soundtrack niet voor iedereen weggelegd. Ik ben ieder geval blij dat ik deze cd in mijn collectie mag toevoegen. Ik kijk al uit naar Jablonsky's nieuwste project !
ps : Wel spijtig dat de wondermooi track die werd gebruikt in de trailer van de film niet voorkomt op deze cd namelijk 'Lucius Dei'.
Prachtige score, mischien ben ik een sucker, maar het nummer "My Name is Lincoln" is van een hoog kippenvel gehalte, wonderschoon!!!!!!
Goed zo Steve..!
Goed zo Steve..!
De muziek van deze soundtrack werd gebruikt in:
Elizabeth: The Golden Age (Trailer)
Flyboys (Trailer)
V for Vendetta (Trailer)
Helter Skelter (Trailer)
Trailer:
De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:
Snow Falling on Cedars (1999), James Newton Howard (Film)
Elektra (2005) (Film)
Lucius Dei, Immediate Music (Trailer)
Elizabeth: The Golden Age (Trailer)
Flyboys (Trailer)
V for Vendetta (Trailer)
Helter Skelter (Trailer)
Trailer:
De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:
Snow Falling on Cedars (1999), James Newton Howard (Film)
Elektra (2005) (Film)
Lucius Dei, Immediate Music (Trailer)
Andere soundtrack releases van The Island (2005):
