Ever After

Ever After - A Cinderella Story vertelt het sprookje van Assepoester in een historische setting. De film begint met een verontwaardigde en verbaasde vrouw die de gebroeders Grimm verwijt dat ze niet weten dat het verhaal van Assepoester waar gebeurd is - en zij kan het weten, want zij is immers haar nakomeling. Dan vertelt ze aan de gebroeders Grimm hoe het allemaal echt is gegaan. En de film gaat met ons mee terug in de tijd, waarin Danielle (zoals ze in de film heet) als kind haar stiefmoeder ontmoet met haar twee eigen dochters. Dan overlijdt haar vader (Jeroen Krabbé) en blijft ze achter bij haar stieffamilie die haar als slaaf behandelt. Als ze dan haar prins op het witte paard ontmoet zijn de rapen gaar...
Voor de romantici onder ons is dit een echte 'Must See'. En behalve Drew Barrymore als Danielle speelt ook de muziek van George Fenton een grote rol in het romantisch gehalte van de film, met de juiste muziek op het juiste moment. Daarbij heeft de film ruim voldoende humor, zodat het zeker geen klef gedoe of al te suikerzoet wordt.

Met Ever After heeft George Fenton weer eens een prachtige score neergezet. Alles wat filmmuziek goed en fraai maakt zit in deze score. Vooral qua afwisseling gooit Fenton hier hoge ogen. Vaak zit die afwisseling tussen rustig - aktief of minimaal - vol orkestraal of romantisch - spannend binnen eenzelfde track. Dat zet Fenton dan neer binnen de klankkleur van de gehele score, waardoor het allemaal keurig bij elkaar past.
De score opent met een mooie lyrische track waarin het heerlijke thema wordt gepresenteerd. De algemene sfeer van de score is rustig en symfonisch met vooral een romantisch getinte kleuring. De thema's die George Fenton componeerde zijn fraai en melodieus.
De score kent ook verscheidene tracks en passages binnen tracks die dramatisch of dreigend zijn. Spannende en enigszins aktiegerichte muziek ontbreekt evenmin op de score. Ook die muziek is prima beluisterbaar, in tegenstelling tot die op veel andere scores. Zo is de tweede track al redelijk aktiegeladen, met veel stevige blazers en groot orkest.
Fenton weet dit dan weer prachtig af te wisselen met het rustige, wat zoete Utopia. Zo gebeurt het vaker op deze score dat muziekstijlen elkaar afwisselen, wat de score dan ook gevarieerd houdt. De afwisseling van dreigende muziek naar sprookjesachtige muziek maakt dat laatste nog sprookjesachtiger, juist door de tegenstelling. Zo wordt het romantische 'The First Kiss' gevolgd door het bombastisch dreigende 'Marguerite', dat weer gevolgd wordt door het rustige en dramatisch getinte 'The Ruins'.
Hetzelfde geldt voor het prachtige, vol orkestrale romantische 'Danielles Wings', dat gevolgd wordt door het wat treurig getinte en melancholieke 'The Glass Slipper', wat weer gevolgd wordt door hoge koorzang in 'The Royal Wedding'.
Zo wisselen de tracks elkaar af in een heerlijke variatie die allemaal prachtig binnen dezelfde wat romantisch getinte stijl passen. Dat maakt deze score dan ook tot een geweldige luisterervaring, waarin zelfs de komische noot niet ontbreekt. De score sluit af met het prachtige 'Happily Ever After', waarin het orkest in volle glorie de muziek en de thema's brengt, zelfs op het eind compleet met kerkklokken die de titel van de track bevestigen als een soort 'eind goed, al goed'.

Het album wordt afgesloten door een popsong van de band Texas. Op zich een mooie song, maar het is teveel poprock en past daardoor niet goed bij de score, waardoor je een beetje ruw ontwaakt uit de droom van de score-muziek.

George Fenton is een kei in het maken van goede, romantisch getinte scores, zoals deze. Maar ook Dangerous Liaisons en de latere scores voor Anna and the King of Stage Beauty illustreren dat Fenton hier erg goed in is. En Ever After is daarbij wel een uitzonderlijk fraaie score gebleken.