The English Patient


Fantasy Records (0025218160124)
Film | Releasejaar: 1996 | Film release: 1996 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.The English Patient3:30
2.A retreat1:21
3.Rupert Bear1:22
4.What Else do you love?1:00
5.Why Picton1:04
6.Cheek to cheekFred Astaire3:15
7.Kip's Lights1:24
8.Hana's Curse2:06
9.I'll Always go back to that church1:48
10.Black Nights1:53
11.Swoon, I'll catch you1:47
12.Am I K. in your book?0:55
13.Let me come in2:35
14.Wang wang bluesBenny Goodman2:47
15.Convento di Sant'Anna9:09
16.Herodotus1:04
17.Muzsikás, Szerelem, Szerelem4:32
18.Ask your saint who he's killed1:04
19.One o'clock jumpBenny Goodman3:10
20.I'll be back4:00
21.Let me tell you about winds0:55
22.Read me to sleep4:56
23.The cave of swimmers1:55
24.When or whenShepheard's hotel Jazz Orchestra2:14
25.Aria from Goldberg varitions2:14
26.Cheek to cheekElla Fitzgerald3:42
27.Far as florence5:16
28.Én Csak Azt Sodálom1:07
 72:04
Schrijf zelf je recensie Toon recensies in andere talen

 

The English Patient - 07/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op
De met Oscars overladen film The English Patient is geregisseerd door Anthony Minghella, die in 2008 op slechts 54 jarige leeftijd overleden is. Hij heeft het script gebaseerd op het boek van de Canadese auteur Michael Ondaatje, die eerder al de Booker Prize voor zijn verhaal won. De film won Oscars voor o.a. Beste Film en Beste Regisseur en ook de score van Gabriel Yared won een Oscar.
Het verhaal draait om een in de Libische woestijn door de Duitsers neergeschoten vliegtuig in de Tweede Wereldoorlog. De piloot (Ralph Fiennes) is zwaar gewond en heeft ernstige verbrandingen opgelopen. Hij wordt door Bedoeďenen gered en naar een klooster gebracht. Daar wordt hij verzorgd door de Frans-Canadese verpleegster Hana (Juliette Binoche). Intussen wordt hij ondervraagd door de Canadese administrateur David Caravaggio (Willem Dafoe), die door de Duitsers gemarteld en ontsnapt is. Dan begint de piloot te vertellen wat er allemaal is gebeurd in die woestijn...

De score van Gabriel Yared viel royaal in de prijzen. Behalve de genoemde Oscar won de muziek voor de film ook een Golden Globe, een Grammy en een Bafta en daarmee zo ongeveer alle grote prijzen in de wereld van de filmmuziek. Steeds wordt daarbij de combinatie gemaakt van muziek en film, waardoor de prijzen betekenen dat de muziek de film perfect ondersteunt, met de juiste kleur op het juiste moment.

In deze recensie beschrijf ik of de muziek ook los van de film een aangename luisterervaring is. Want dat zijn toch twee heel verschillende dingen. Ik heb de film een paar jaar geleden op tv gezien en kan alleen maar onderschrijven dat het een indrukwekkende film is. Maar of de muziek dat los van de film ook is...?

De regisseur wilde in de film een grote invloed geven aan relevante etnische klanken, die zowel de tijdsperiode waarin de film speelt zouden ondersteunen, als ook die de culturen waarin de personages zitten zou verklanken. En al die verschillende kleuringen moesten dan via de score met elkaar verbonden worden. De score is dan ook beďnvloed door die etnische stijlen.
De muziekstijlen die in de score terugkomen zijn die van barokachtige klassieke muziek, Hongaars getinte muziek en muziek uit de dertiger en veertiger jaren van de vorige eeuw. En de score van Gabriel Yared laveert daar tussendoor.

Als je de film gezien hebt, dan weet je dat het geen opbeurend verhaal is. De dramatische kleuring van de muziek overheerst dan ook stevig en varieert van melancholiek tot diep tragisch. Toch staan er op het album een paar tracks die een wat lichtere klank hebben. En ook de meer dramatische muziek blijft toch volop harmonisch klinken, wat de muziek toch zeker aangenaam maakt om naar te luisteren.

De score opent met de titeltrack, die gelijk een Hongaarse klank meekrijgt in een traditionele song. Die song komt later in z'n geheel weer terug als zeventiende track. Niet iedereen zal de manier waarop Márta Sebestyén de song zingt erg kunnen waarderen. Daarvoor is het te Slavisch getint.
Dan zijn er een aantal tijdgerelateerde tracks, waarvan 'Cheek to Cheek' de eerste is, gezongen door Fred Astaire in een wat doffe gedateerde klank, maar gelukkig zonder het gekraak van een traditionele LP. Dat geldt ook voor 'Wang Wang Blues', 'One O'Clock Jump' en 'When or Where'. Later op het album komt 'Cheek to Cheek' nog een keer voorbij, maar dan gezongen door Ella Fitzgerald. Al deze instrumentale tracks of songs hebben een jazzy klank.

Dan de muziek van Yared. Zoals gezegd heeft die muziek een nogal melancholieke sfeer. En toch zit er wel iets opgewekts in. De muziek heeft een erg klassieke kleur en neigt naar de klanken zoals Bach die ook zou kunnen maken. Zowel de harmonieën als het rustige tempo als de melodieën laten iets doorklinken van de muziek van Bach. Minghella heeft dat ook aangegeven en de Aria uit de Goldberg Variations van diezelfde Bach opgenomen in de score. Yared heeft dit als uitgangspunt genomen voor een aantal van zijn tracks. 'Let me come in' en de lange track 'Convento di Santa Anna' zijn daar voorbeelden van, waarbij die laatste solo op piano gespeeld wordt. Maar diezelfde sfeer zit ingebed in meerdere tracks, de een wat opgewekter, de ander wat tragischer van kleur. De instrumentaties bestaan geheel uit strijkers, houtblazers en piano, met soms wat klavecimbelklanken er tussendoor. Maar koperblazers en percussie ontbreken vrijwel geheel. Wel gebruikt Yared af en toe een menselijke stem, die in de voorlaatste track een prachtige toevoeging is, met een stem met die typerende Slavische toonwisselingen als verwijzing naar de Hongaarse afkomst van de Engelse patient.

De muziek van Gabriel Yared voor The English Patient is daarmee behoorlijk aan de klassieke kant, met vooral piano en strijkers die de melodieën spelen. Nergens vind je grootse muzikale uitbarstingen of machtige orkestrale inbreng in de tracks. Alles is ingetogen en klinkt soms bijna wanhopig, tragisch, neerslachtig. Maar ook zijn er gelukkig tracks die wat meer lucht en licht geven, die iets illustreren van een liefde in de film, ook al gaat die liefde verloren.

De score sluit af met een Hongaarse song, die ook wat tragisch klinkt en niet echt een fraaie afsluitende track is, maar wellicht beter weggelaten had kunnen worden, zodat het album eindigt met het melancholieke 'As far as Florence'.

Kortom, het score-album van The English Patient is typisch van die muziek die bij de film hoort en niet gemakkelijk los van de film te beluisteren is. De muziek van Gabriel Yared is mooi, maar nogal zwaar op de hand. Een paar tracks klinken opgewekt, maar de meeste hebben toch nogal een tragische sfeer, die uiteraard perfect bij de film past. Het grote aantal source tracks die over het album verspreid staan maken het niet aangenamer. Daarvoor wijken die tracks teveel af van de algehele kleuring van de score. Dat geldt zowel voor de tijdgebonden muziek als voor de Hongaarse songs en klanken.
Die samenstelling van het album zorgt voor een wat magere waardering van 68 uit 100 punten. Als je alleen de scoretracks van Yared neemt, dan is die muziek te waarderen op 76 punten. Maar dan moet die barokke klassieke muziek je wel een beetje liggen.
De prijzen die Yared voor zijn muziek won hangen daarmee voor een groot deel aan het geheel van film en score, waarbij vooral de film de muziek naar een hoger niveau heeft gesleept, terwijl dat in de meeste films andersom is.
The English Patient - 08/10 - Recensie van Joris Kessels, ingevoerd op
The English Patient: Passie, romantiek en echte liefde brengen een hoop ellende met zich mee. Gabriel Yared weet dat perfect te vatten met zijn emotievolle muziek. Gabriel Yared heeft zich met deze score flink in de kijkert gespeeld, een Golden Globe en een Oscar waren welverdiend. Echter, hoewel de score met de beelden erbij oersterk is, neemt deze los op de cd toch behoorlijk in kracht af. De spirit is enigszins verdwenen, het gaat allemaal net iets te traag.

De score opent met Arabische zang en gaat over op het orkestrale thema met een nasaal klinkende fluit op de voorgrond. Vervolgens neemt een grote partij violen een vlucht naar het zeer pakkende melancholische hoogtepunt, waarbij ik nog altijd een wenende Ralph Fiennes uit de grot zie lopen met Kirsten Scott Thomas in z’n armen. Deze melodramatische lofzang wordt door Gabriel Yared vaker in de score verwerkt, de grootste uitbarstingen zijn te horen in ‘the cave of swimmers‘ en ‘as far as Florence‘. In de laatste track is tevens het thema voor solo piano geďntegreerd, welke vaak in de score terug komt en voor het eerst te horen is in ‘kip’s lights’. Het is een rustig voortkabbelend pianostuk, die erg goed aansluit bij de ‘goldberg variations’ aan het eind van de soundtrack. Een ander opmerkelijk stuk is het vol romantische stuk ‘rupert bear’, erg mooi, Sarah Brightman heeft het stuk gebruikt voor het nummer ‘un jour il viendra’ die op haar cd Eden staat.

De score wordt verder afgewisseld met blije jazzy jaren ‘30 nummers die te veel in contrast staan met de score, de score verliest hierdoor wederom een stukje magie. Het beste is gewoon om de muziek te beleven door de film te bekijken. De samensmelting van de muziek en beelden laat zelfs bij de meest koude harten een vlammetje ontbranden.
The English Patient - 10/10 - Recensie van Arvid Fossen, ingevoerd op
The English Patient soundtrack is perfect. Pianomotieven, harp, Arabisch gezang en orkest maken deze CD tot een echt meesterwerk. Passie en romantiek zullen je verleiden ...
Golden Globes: Best Original Score (Winnaar)
Oscars: Best Original Score (Winnaar)

Andere soundtrack releases van The English Patient (1996):

English Patient, The (1996)
Paciente Inglés, El (1997)
Patient Anglais, Le (1996)
English Patient, The (1997)
English Patient, The (1996)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer