Durango
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | Durango Suite | 6:57 | |
| 2. | Main Titles | 4:43 | |
| 3. | Farewell Speech | 1:24 | |
| 4. | She's A Beauty | 0:54 | |
| 5. | Elope? | 1:35 | |
| 6. | The Journey Begins | 5:57 | |
| 7. | God Save The Republic | 1:17 | |
| 8. | Making Progress | 2:08 | |
| 9. | Haunted Hill | 2:01 | |
| 10. | Dog Attack | 1:56 | |
| 11. | Mark and Annie's Love Theme | 2:07 | |
| 12. | Fight For Privilege | 2:59 | |
| 13. | Good Day To You | 2:19 | |
| 14. | Mission Accomplished | 2:27 | |
| 15. | Fire! | 2:33 | |
| 16. | We're Getting Married | 1:30 | |
| 42:46 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
De Amerikaanse film Durango is een televisiefilm, geregisseerd door Brent Shields, die vrijwel uitsluitend tv-films regisseert in het feel-good genre. De film is door Hallmark geproduceerd en op tv gebracht in een veel geprezen serie films.
Het verhaal speelt zich af in Ierland in 1939, waar een jonge veeboer zich moet bewijzen voor de vader van z'n geliefde. Als hij een aantal koeien wil verkopen zet de lokale handelaar hem onder druk om tegen een veel te laag bedrag te verkopen. Hij weigert en besluit om lopend met een kudde koeien naar de markt in de stad te gaan, 65 km verderop. Hij krijgt daarbij hulp van zijn pittige tante, maar niet iedereen is van zijn acties gediend...
De muziek bij deze film is van Mark McKenzie, die er een prachtige score voor componeerde. Bij een tv-film denk je al snel aan budgettaire beperkingen en veel tamelijk minimalistische muziek, maar McKenzie kon volop gebruik maken van het Praags symfonie-orkest, waardoor er een heerlijke vol orkestrale score te beluisteren valt.
Het verhaal speelt in Ierland en McKenzie heeft zijn score volop in die Ierse sfeer ondergedompeld. Het is dus geen westerse score met af en toe wat Keltische invloeden, maar juist een score die zowel qua melodieën als qua instrumentaties bijdraagt aan die Ierse kleuring van de muziek.
Die Ierse couleur locale bestaat dan gelukkig niet uit allerlei volkse deuntjes, hoewel sommige tracks en gedeelten van tracks er tegenaan hangen. Het zijn vooral meeslepende thema's in vol orkestrale setting, aangevuld met een handvol typische Ierse instrumentalisten. De typische Ierse instrumenten die je veelvuldige terughoort zijn de bodhran drum (een met de hand vastgehouden trommel, waarvan die hand het geluid kan laten variëren), uilleann pipes (een Ierse doedelzak die middels een balg onder de arm wordt geblazen), penny whistles (een soort kleine metalen blokfluitjes), en de meer algemeen bekende panfluit en gewone blokfluit.
Het album opent met een suite, waarin eigenlijk gelijk alle thema's voor het voetlicht komen. Doordat ze zo achter elkaar te horen zijn, hoor je ook gelijk de verschillen tussen die thema's, die allemaal regelmatig in de diverse tracks terugkomen. Het zijn stuk voor stuk erg fraaie thema's, waarin ook de melodieën fraai tegen die Ierse hymn-achtige kleuring aanhangen. McKenzie weet sowieso vaak al fraaie melodieën neer te zetten voor ongeacht welke van zijn scores, maar hier komt die Ierse muzikale tint naar boven, die samen met de vol orkestrale setting, deze score zonder meer een duidelijke meerwaarde geeft.
Een paar tracks steken nog weer net boven de andere uit, zoals de 'Durango Suite', waar het album mee opent, en 'The Journey Begins', maar toch mogen ook de meeste andere tracks er zeker zijn. Dissonante of atonale muziek zul je op dit album niet aantreffen. Sowieso componeert McKenzie nauwelijks dissonante of chaotische muziek, zelfs niet voor passages die spannend moeten zijn. Alles blijft bij hem prettig beluisterbaar en ook de paar spannende tracks op dit album blijven aangenaam klinken, hoewel je de spanning zeker wel voelt in de muziek.
De score bevat ook vrolijke muziek, die allicht bij humoristisch scenes in de film passen. Die wat meer staccato-achtige muziek hangt tegen deuntjes aan, maar blijft toch steeds plezierig klinken, zonder irritant te worden. Het geeft een soort luchtigheid aan de muziek, die aangenaam aandoet. Deze vrolijkheid vind je vooral terug in tracks als 'Main Titles', 'God save the Republic' en 'Fight for Privilege'.
Kortom, met Durango heeft Mark McKenzie een bijzonder fraaie score gecomponeerd, die voor een tv-film zelfs uitzonderlijk groots orkestraal uitpakt. Met heerlijke melodieën en erg mooie arrangementen heeft McKenzie zijn muziek voor deze film een aangename Ierse kleuring meegegeven die het bijzonder goed doet en duidelijk iets extra's aan de muziek meegeeft. In deze score zit de variatie dan ook vooral in de emotionele klank, die de ene keer vooral dramatisch, dan weer spannend of juist veel vrolijker is. Ook in de inzet van de muzikanten zit wel enige variatie, waardoor sommige tracks veel intiemer zijn dan andere, maar de meeste tracks zijn toch duidelijk aan de orkestrale kant. De waardering voor deze bijzonder fraaie score komt zo op een mooie 93 uit 100 punten.
Het verhaal speelt zich af in Ierland in 1939, waar een jonge veeboer zich moet bewijzen voor de vader van z'n geliefde. Als hij een aantal koeien wil verkopen zet de lokale handelaar hem onder druk om tegen een veel te laag bedrag te verkopen. Hij weigert en besluit om lopend met een kudde koeien naar de markt in de stad te gaan, 65 km verderop. Hij krijgt daarbij hulp van zijn pittige tante, maar niet iedereen is van zijn acties gediend...
De muziek bij deze film is van Mark McKenzie, die er een prachtige score voor componeerde. Bij een tv-film denk je al snel aan budgettaire beperkingen en veel tamelijk minimalistische muziek, maar McKenzie kon volop gebruik maken van het Praags symfonie-orkest, waardoor er een heerlijke vol orkestrale score te beluisteren valt.
Het verhaal speelt in Ierland en McKenzie heeft zijn score volop in die Ierse sfeer ondergedompeld. Het is dus geen westerse score met af en toe wat Keltische invloeden, maar juist een score die zowel qua melodieën als qua instrumentaties bijdraagt aan die Ierse kleuring van de muziek.
Die Ierse couleur locale bestaat dan gelukkig niet uit allerlei volkse deuntjes, hoewel sommige tracks en gedeelten van tracks er tegenaan hangen. Het zijn vooral meeslepende thema's in vol orkestrale setting, aangevuld met een handvol typische Ierse instrumentalisten. De typische Ierse instrumenten die je veelvuldige terughoort zijn de bodhran drum (een met de hand vastgehouden trommel, waarvan die hand het geluid kan laten variëren), uilleann pipes (een Ierse doedelzak die middels een balg onder de arm wordt geblazen), penny whistles (een soort kleine metalen blokfluitjes), en de meer algemeen bekende panfluit en gewone blokfluit.
Het album opent met een suite, waarin eigenlijk gelijk alle thema's voor het voetlicht komen. Doordat ze zo achter elkaar te horen zijn, hoor je ook gelijk de verschillen tussen die thema's, die allemaal regelmatig in de diverse tracks terugkomen. Het zijn stuk voor stuk erg fraaie thema's, waarin ook de melodieën fraai tegen die Ierse hymn-achtige kleuring aanhangen. McKenzie weet sowieso vaak al fraaie melodieën neer te zetten voor ongeacht welke van zijn scores, maar hier komt die Ierse muzikale tint naar boven, die samen met de vol orkestrale setting, deze score zonder meer een duidelijke meerwaarde geeft.
Een paar tracks steken nog weer net boven de andere uit, zoals de 'Durango Suite', waar het album mee opent, en 'The Journey Begins', maar toch mogen ook de meeste andere tracks er zeker zijn. Dissonante of atonale muziek zul je op dit album niet aantreffen. Sowieso componeert McKenzie nauwelijks dissonante of chaotische muziek, zelfs niet voor passages die spannend moeten zijn. Alles blijft bij hem prettig beluisterbaar en ook de paar spannende tracks op dit album blijven aangenaam klinken, hoewel je de spanning zeker wel voelt in de muziek.
De score bevat ook vrolijke muziek, die allicht bij humoristisch scenes in de film passen. Die wat meer staccato-achtige muziek hangt tegen deuntjes aan, maar blijft toch steeds plezierig klinken, zonder irritant te worden. Het geeft een soort luchtigheid aan de muziek, die aangenaam aandoet. Deze vrolijkheid vind je vooral terug in tracks als 'Main Titles', 'God save the Republic' en 'Fight for Privilege'.
Kortom, met Durango heeft Mark McKenzie een bijzonder fraaie score gecomponeerd, die voor een tv-film zelfs uitzonderlijk groots orkestraal uitpakt. Met heerlijke melodieën en erg mooie arrangementen heeft McKenzie zijn muziek voor deze film een aangename Ierse kleuring meegegeven die het bijzonder goed doet en duidelijk iets extra's aan de muziek meegeeft. In deze score zit de variatie dan ook vooral in de emotionele klank, die de ene keer vooral dramatisch, dan weer spannend of juist veel vrolijker is. Ook in de inzet van de muzikanten zit wel enige variatie, waardoor sommige tracks veel intiemer zijn dan andere, maar de meeste tracks zijn toch duidelijk aan de orkestrale kant. De waardering voor deze bijzonder fraaie score komt zo op een mooie 93 uit 100 punten.
Deze soundtrack kan met gemak in het rijtje van Far And Away, Sommersby, Rudy en Legends Of The Fall geplaatst worden. De muziek kan worden omschreven als tijdloos, episch, melodieus, opzwepend, emotioneel, vrolijk, optimistisch en bovenal warm. Mark McKenzie heeft zich met name bezig gehouden met het orkestreren van filmmuziek voor componisten zoals Danny Elfman, Jerry Goldsmith, Alan Silvestri en John Williams. Daarnaast heeft hij enkele (minder bekende) scores zelf geproduceerd, waaronder deze Durango die, als ik de recensies moet geloven, zijn beste is. Maar waarom is Mark McKenzie nooit groot geworden en wat is er met hem gebeurd? Voor mij een waar mysterie, sinds het jaar 2000 slechts één score geproduceerd en elk jaar steeds minder scores georkestreerd, Van Helsing (2004) is zijn laatste project geweest waar hij aan gewerkt heeft. Dat is jammer, want ik ben zeer onder de indruk.
Hoewel Mark McKenzie veel gebruik maakt van Ierse instrumenten zoals de doedelzak, bodhran drums, penny whistle, panfluit en blokfluit klinkt het geheel erg westers met groot traditioneel orkest. De intentie van Mark Mckenzie was dan ook om de Ierse instrumenten op een meer subtiele manier in de score te verwerken. De score is een consistent geheel en blijft erg aangenaam. Het stuk dat me het meest aan het hart staat is de opening van de track ‘making progress’, ondanks de vele malen dat ik het stuk heb gehoord blijft het kippenvel. Verder ben ik door deze soundtrack een fan geworden van de bodhran drum, een handdrum bespeelt met een tweekoppige stok, welke een lage bastoon in zich heeft. Opmerkelijk zijn nog de vele melodische versieringen waarmee Mark McKenzie de muziek verrijkt, werkelijk prachtig.
Durango: rijk aan melodie en warmte.
Hoewel Mark McKenzie veel gebruik maakt van Ierse instrumenten zoals de doedelzak, bodhran drums, penny whistle, panfluit en blokfluit klinkt het geheel erg westers met groot traditioneel orkest. De intentie van Mark Mckenzie was dan ook om de Ierse instrumenten op een meer subtiele manier in de score te verwerken. De score is een consistent geheel en blijft erg aangenaam. Het stuk dat me het meest aan het hart staat is de opening van de track ‘making progress’, ondanks de vele malen dat ik het stuk heb gehoord blijft het kippenvel. Verder ben ik door deze soundtrack een fan geworden van de bodhran drum, een handdrum bespeelt met een tweekoppige stok, welke een lage bastoon in zich heeft. Opmerkelijk zijn nog de vele melodische versieringen waarmee Mark McKenzie de muziek verrijkt, werkelijk prachtig.
Durango: rijk aan melodie en warmte.
Durango speelt zich af in Ierland begin jaren '40. Het verhaal vertelt over een jonge verliefde boer die leert dat liefde naast warmte ook passie, verantwoordelijkheid hard werken en tederheid inhoudt. Dit verhaal bevat zowel humoristische als dramatische emoties, wat ongetwijfeld perfect door de muziek wordt beschreven. Mark McKenzie heeft zich in zijn carrière voornamelijk verdienstelijk gemaakt als orkestrator. Toch heeft hij al enkele scores geschreven, waarbij Durango een van de beste is. Volle orkestraties met massale strijkers, drama afwisselend met vreugde en euforie. De originaliteit in de score voor dit Iers verhaal zit erin dat de Mark McKenzie een muziek landschap creëert dat niet hoofdzakelijk, maar slechts gedeeltelijk berust op de niet weg te denken etnische Ierse instrumenten zoals doedelzak, penny whistle en bodhran drums. De kwaliteit van uitvoering is perfect en met de cd die opent met een suite van de belangrijkste thema's kan het niet meer stuk!