Michael Giacchino liet ons vorig jaar horen dat je oudere actiethema's die van Mission Impossible toch nog leuk kan maken en in een nieuw jasje kan steken. Edward Shearmur wist dat allang en deed iets dergelijks al in 2003 met Johnny English.
De film, met Rowan Aktinson als een 'Mr. Bean alike' Brits Spion, blijkt een schot in de roos en een groot succes. De verwijzingen die vaak worden gemaakt naar James Bond of andere actiehelden zijn schaars, maar men heeft Johnny English een eigen stijl meegegeven. Edward Shearmur heeft voor de muziek een thema geschreven wat herkenbaar is, ietswat op die van James Bond lijkt, maar toch compleet anders is. De track 'Russian Affairs', wat te horen is in de begingeneriek laat gelijk horen wat we in de rest van het album kunnen gaan verwachten. Een groots orkest, een snufje elektronisch en opzwepende muziek. 'A Man Of Sophistication' laat een jazzy thema horen, wat hier en daar erg Michael Giacchino-achtig aandoet en heerlijk wegluistert. Aan actiemuziek ontbreekt het ook niet. In 'Truck Chase', tevens een van de memorabele scenes in de film barst het geweld los. Onder een lichte elektronische beat, waar veel bas in zit, speelt het orkest voluit, maar zorgt steeds voor een goede balans, want jah, het blijft een komedie. De track eindigt zacht in een melodietje gespeeld met een synthesizer. 'Parachute Drop' brengt ons een militair-achtig nummer. Althans, daar begint het mee. Na ongeveer anderhalve minuut barst het hoofdthema los. In 'Pascal's Evil Plan' maakt Shearmur gebruik van een groot koor, die een extra 'boeferige' tint geeft aan wat er in de film gebeurt: het personage van John Malkovich onthult zijn duistere plannen.
Tussen de score vinden we enkele popnummers terug, waaronder nummers van de vrouwelijke vioolband 'Bond'. Niet hele bijzondere muziek, maar de nummers werken daarentegen wel in de film. 'Off The Case' is een wat emotioneel geladen nummer, waar een trompetsolo de nodige dieptegang in de muziek legt. Echter, de laatste 50 seconde van de track is het thema weer groots te horen, beginnend met een swingende basgitaar.
'Cafe Conversation' is een pianonummer begeleidt door zachte strijkers. Het nummer lijkt zo te zijn weggelopen uit het repertoire van Thomas Newman. 'Into Pascal's Lair' is achtereenvolgens een suspensenummer met een komische boventoon. Het nummer wordt luchtig gehouden door korte halen van een xylofoon en strijkers. Het album eindigd met een grandioze finale: 'For England'. Het nummer, wat spannend begint, bouwt langzaam op. Een groots koor werkt samen met koper en strijkers naar het de grote climax....en dan: in z'n volle glorie het hoofdthema van Johnny English.
Inmiddels is Johnny English een al iets oudere prent, maar mag er nog steeds zijn. Edward Shearmur verrast, verrukt en laat je hunkeren naar meer. Het grootste orkest, het leuke hoofdthema en hier en daar het gebruik van een koor maken dit tot een zeer geslaagde soundtrack!