Red Dragon
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | Logos | 0:49 | |
| 2. | The Revelation | 2:41 | |
| 3. | Main Titles | 2:59 | |
| 4. | The Cell | 3:26 | |
| 5. | The Old Mansion | 4:45 | |
| 6. | The Address | 1:41 | |
| 7. | We're Different | 1:25 | |
| 8. | The Note | 2:47 | |
| 9. | Enter The Dragon | 5:52 | |
| 10. | Threats | 2:23 | |
| 11. | Tiger Balls | 1:32 | |
| 12. | Love On A Couch | 5:08 | |
| 13. | Devouring The Dragon | 3:43 | |
| 14. | The Fire | 4:33 | |
| 15. | The Book | 0:34 | |
| 16. | He's Back! | 6:07 | |
| 17. | End Credits Suite | 6:43 | |
| 57:07 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
Er was eens ... de magnifieke thriller Silence Of The Lambs, met een geniale Anthony Hopkins en een uitmuntende Jody Foster. Schitterend geregisseerd door Brian Da Palma, heerlijke suspense muziek van Howard Shore.
Natuurlijk, het boek maakte deel uit van een trilogie (nu al niet meer, door de draak "Hannibal Rising" die gewoon vergeten mag worden), dus zoals het in Hollywood betaamt, mocht men ooit eens het tweede deel verwachten. Hans Zimmer mocht toen het werkje van Howard Shore verder zetten, wat hem wel aardig gelukt is, en mocht naast Howard Shore's "trilogie" opener gaan staan. Maar overtreffen deed hij niet, soms wel vervelen. Niettemin, een aardige score.
En toen kwam er de prequel "Red Dragon" qua film uitmuntend, hoewel Silence of The Lambs toch HET Lecter - meesterwerk is.
Maar de muziek... Danny Elfman volgde zijn twee voorgangers heerlijk op. We kunnen van Elfman een sprookjesachtige score verwachten, of een iets alternatievere, maar dit steeg toch wel uit boven mijn verwachtingen. Echt, zijn Main Titles, zijn lekker duister, spannend, The Revelation is net van hetzelfde kaliber.
Toch, zijn Main Titles is al meteen een van de hoogtepunten van de score. The Cell volgt hier meteen op, je hoort dat de rol van deze track gebombardeerd is tot underscore, toch ... je luistert ernaar, zonder uit verveling weg te zappen. Overal zit de spanning er goed in, getuige ook The Old Mansion. Muziek om op je puntje van je stoel te gaan zitten, geboeid te luisteren. Echt, knap werk van Elfman, toch wel het buitenbeentje van Hollywood.
Maar toch wel DE spannendste track van het album is (voor mij) toch wel Enter The Dragon.
De opbouw, is zacht, spannend. Qua opbouw hoort deze track in het rijtje bij "Journey To The Line", The Moth, The Cellar (allebei Silence of The Lambs), etc ...
De spanning groeit naarmate de track vordert. Soms wilt deze onderneming bij componisten toch eens mislukken (Hooper en zijn "Hall of Prophecies", op zich niet slecht, maar geen climax, waardoor de opgebouwde spanning in een klap wegvalt), maar Elfman is natuurlijk een getalenteerd componist, die zich niet laat vangen. Rond 3'10" krijg je al één climax.
En als de track aan het eindigen is, wordt die spanning ook afgebouwd, krijg je zelfs een vleugje drama.
He's Back is dan nog een hoogtepunt, weer hetzelfde liedje, de spanning wordt opgebouwd, maar loopt nu door tot het einde, de ultieme climax.
The End Credits suite begint enorm "frivool", maar eindigt nu rustiger. De omgekeerde opbouw dus.
Deze score valt op door zijn spanning, wat bij Shore ook het geval was. Muzikaal is deze score ook top. Welke kiezen? Wel, ik vind ze allebei evenwaardig, maar toch zou ik eerder voor Shore kiezen. De muziek is rustiger, maar dodelijk spannender van Shore. Red Dragon is allemaal veel ... (bij gebrek aan beter woord) levendiger, bombastischer. Shore legt zijn spanning in de rust van zijn muziek. Natuurlijk, zijn Main Titles zijn onovertroffen. Dit alles is eigenlijk ook weer relatief, want Shore's muziek rustig? Is niet echt aangewezen om te zeggen. Maar Red Dragon is gejaagder. En bij het luisteren van Silence Of The Lambs en Red Dragon viel me ook wel op dat Red Dragon structureel ook een kopie is van SOTL. Zachte opbouw -- climax. Niet dat het echt stoort, maar het maakt Elfman wel iets minder origineel.
Niettemin een verdiende 9.
Natuurlijk, het boek maakte deel uit van een trilogie (nu al niet meer, door de draak "Hannibal Rising" die gewoon vergeten mag worden), dus zoals het in Hollywood betaamt, mocht men ooit eens het tweede deel verwachten. Hans Zimmer mocht toen het werkje van Howard Shore verder zetten, wat hem wel aardig gelukt is, en mocht naast Howard Shore's "trilogie" opener gaan staan. Maar overtreffen deed hij niet, soms wel vervelen. Niettemin, een aardige score.
En toen kwam er de prequel "Red Dragon" qua film uitmuntend, hoewel Silence of The Lambs toch HET Lecter - meesterwerk is.
Maar de muziek... Danny Elfman volgde zijn twee voorgangers heerlijk op. We kunnen van Elfman een sprookjesachtige score verwachten, of een iets alternatievere, maar dit steeg toch wel uit boven mijn verwachtingen. Echt, zijn Main Titles, zijn lekker duister, spannend, The Revelation is net van hetzelfde kaliber.
Toch, zijn Main Titles is al meteen een van de hoogtepunten van de score. The Cell volgt hier meteen op, je hoort dat de rol van deze track gebombardeerd is tot underscore, toch ... je luistert ernaar, zonder uit verveling weg te zappen. Overal zit de spanning er goed in, getuige ook The Old Mansion. Muziek om op je puntje van je stoel te gaan zitten, geboeid te luisteren. Echt, knap werk van Elfman, toch wel het buitenbeentje van Hollywood.
Maar toch wel DE spannendste track van het album is (voor mij) toch wel Enter The Dragon.
De opbouw, is zacht, spannend. Qua opbouw hoort deze track in het rijtje bij "Journey To The Line", The Moth, The Cellar (allebei Silence of The Lambs), etc ...
De spanning groeit naarmate de track vordert. Soms wilt deze onderneming bij componisten toch eens mislukken (Hooper en zijn "Hall of Prophecies", op zich niet slecht, maar geen climax, waardoor de opgebouwde spanning in een klap wegvalt), maar Elfman is natuurlijk een getalenteerd componist, die zich niet laat vangen. Rond 3'10" krijg je al één climax.
En als de track aan het eindigen is, wordt die spanning ook afgebouwd, krijg je zelfs een vleugje drama.
He's Back is dan nog een hoogtepunt, weer hetzelfde liedje, de spanning wordt opgebouwd, maar loopt nu door tot het einde, de ultieme climax.
The End Credits suite begint enorm "frivool", maar eindigt nu rustiger. De omgekeerde opbouw dus.
Deze score valt op door zijn spanning, wat bij Shore ook het geval was. Muzikaal is deze score ook top. Welke kiezen? Wel, ik vind ze allebei evenwaardig, maar toch zou ik eerder voor Shore kiezen. De muziek is rustiger, maar dodelijk spannender van Shore. Red Dragon is allemaal veel ... (bij gebrek aan beter woord) levendiger, bombastischer. Shore legt zijn spanning in de rust van zijn muziek. Natuurlijk, zijn Main Titles zijn onovertroffen. Dit alles is eigenlijk ook weer relatief, want Shore's muziek rustig? Is niet echt aangewezen om te zeggen. Maar Red Dragon is gejaagder. En bij het luisteren van Silence Of The Lambs en Red Dragon viel me ook wel op dat Red Dragon structureel ook een kopie is van SOTL. Zachte opbouw -- climax. Niet dat het echt stoort, maar het maakt Elfman wel iets minder origineel.
Niettemin een verdiende 9.
Edward Norton speelt Will Graham, een ex-rechercheur van de FBI die ontslag heeft genomen nadat hij bijna om het leven was gekomen bij een poging om seriemoordenaar Hannibal Lecter op te pakken. Hannibal Lecter wordt in Red Dragon opnieuw gespeeld door Anthony Hopkins, die in 1992 de Oscar voor de beste mannelijke hoofdrol kreeg toen hij voor het eerst Lecter vertolkte in 'The Silence of the Lambs'. Red Dragon is het eerste deel van de Hannibal Lecter-trilogie, eigenlijk een remake van Manhunter, maar deze laatste associëren weinig met de laatste twee, en bovendien zou Red Dragon het verhaal beter volgen. Will Graham moet jaren daarna zijn medewerking verlenen aan een onderzoek naar een reeks akelige moorden. Spoedig komt hij tot het besef dat de enige manier om deze seriemoordenaar te strikken erin bestaat diens denkwereld te doorgronden. Daarom dient hij een al even briljante en gestoorde psychopaat te ondervragen, Hannibal Lecter ...
Na Howard Shore en Hans Zimmer, is het nu de beurt aan Danny Elfman om een score af te leveren voor de psychopaat Hannibal Lecter. Muziek, die een traditie van somberheid en suspense met zich meedraagt, iets wat onverminderd door Danny Elfman wordt verdergezet. Red Dragon is geen Sleepy Hollow of Spiderman, Red Dragon is een beklemmende score, met hier en daar een tinteling, steeds ononderbroken afdalend in duistere gedachtestromen. De compositie techniek is volledig Elfman, met veel koper en die typische jagende en crashende strijkers. De score is met een groot orkest uitgevoerd en eerder weinig elektronische effecten, een keuze passend bij het karakter van de film.
Danny Elfman heeft zich duidelijk laten inspireren door Silence Of the Lambs van Howard Shore, maar het eindresultaat is toch volledig anders. De muziek omvat ook heel wat referenties naar traditionele scoring. Het gebruik van de dramatische en spannende ritmes voor strijkers om actie op het scherm extra te benadrukken zorgt voor een perfecte versmelting van de muziek met het beeld, een techniek die duidelijk op Bernard Herrmann geïnspireerd is.
Vergis je niet, Red Dragon staat ver van de wervelende muziek van zijn grote klassiekers (Batman, Edward Scissorhands, Spiderman, ...) maar laat na even geduld pas zijn duistere schoonheid zien ...
Na Howard Shore en Hans Zimmer, is het nu de beurt aan Danny Elfman om een score af te leveren voor de psychopaat Hannibal Lecter. Muziek, die een traditie van somberheid en suspense met zich meedraagt, iets wat onverminderd door Danny Elfman wordt verdergezet. Red Dragon is geen Sleepy Hollow of Spiderman, Red Dragon is een beklemmende score, met hier en daar een tinteling, steeds ononderbroken afdalend in duistere gedachtestromen. De compositie techniek is volledig Elfman, met veel koper en die typische jagende en crashende strijkers. De score is met een groot orkest uitgevoerd en eerder weinig elektronische effecten, een keuze passend bij het karakter van de film.
Danny Elfman heeft zich duidelijk laten inspireren door Silence Of the Lambs van Howard Shore, maar het eindresultaat is toch volledig anders. De muziek omvat ook heel wat referenties naar traditionele scoring. Het gebruik van de dramatische en spannende ritmes voor strijkers om actie op het scherm extra te benadrukken zorgt voor een perfecte versmelting van de muziek met het beeld, een techniek die duidelijk op Bernard Herrmann geïnspireerd is.
Vergis je niet, Red Dragon staat ver van de wervelende muziek van zijn grote klassiekers (Batman, Edward Scissorhands, Spiderman, ...) maar laat na even geduld pas zijn duistere schoonheid zien ...
Howard shore was kon me niet echt bekoren, maar Danny Elfman's muziek is echt schitterend, al was het alleen al maar voor de main Titles.. "Well, hello Clarice..."
De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:
Hannibal (2001), Hans Zimmer (Film)
Extreme Chaos, Future World Music/Armen Hambar (Trailer)
Trailer:
Hannibal (2001), Hans Zimmer (Film)
Extreme Chaos, Future World Music/Armen Hambar (Trailer)
Trailer:
Soundtracks uit de collectie: Hannibal Lecter
