X-Men


Decca Records (0028946727027)
(0028946727027)
Film | Releasejaar: 2000 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Death Camp3:05
2.Ambush3:26
3.Mutant School3:48
4.Magneto's Lair5:01
5.Cerebro2:13
6.Train2:35
7.Magneto Stand Off3:01
8.The X-Jet3:47
9.Museum Fight2:21
10.The Statue of Liberty2:38
11.Final Showdown2:31
12.Logan and Rogue5:57
 40:22
Schrijf zelf je recensie Toon recensies in andere talen

 

X-Men - 06/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op
In 2000 kwam de superheldenfilm X-men uit, het begin van wat zou uitgroeien tot een filmserie die tot het moment van dit schrijven nog steeds voortduurt. In 2017 is inmiddels de tiende film in de serie uitgekomen (Logan) en ook voor volgend jaar staan al weer opvolgers in de startblokken.
De originele X-men film is geregisseerd door Bryan Singer, die inmiddels meerdere films uit de serie op z'n naam heeft staan. Het verhaal is gebaseerd op de gelijknamige Marvel superhelden strip. De film was het grote debuut voor acteur Hugh Jackman, die de rol van Wolverine had gekregen, nadat Russell Crowe deze had afgeslagen. De film is door de critici goed ontvangen en was een groot succes in de bioscopen, waarna er de nodige vervolgfilms zijn geproduceerd, met wisselend succes.

De muziek voor de film is gecomponeerd door Michael Kamen. Hij was niet de eerste keus, want regisseur Singer wilde graag John Williams, maar die kon niet. Vervolgens is John Ottman gevraagd, die al vaker met Singer had samengewerkt, maar hij moest verstek laten gaan toen de afronding van de film steeds verder werd uitgesteld, waarop Kamen is gevraagd. Hij accepteerde de klus, die op dat moment nog maar kort voor de einddatum zat en Kamen was daardoor gedwongen om zijn manier van werken daarop aan te passen, zodat de muziek op tijd klaar zou zijn. De muziek zou in Londen worden opgenomen, maar dat is verplaatst naar Los Angeles om tijd te winnen.
Kamen heeft een vol orkestrale score gecomponeerd met vele melodieuze thema's in zijn eigen kenmerkende stijl, met veel koperblazers en strijkers. Maar tijdens de opnamen van de muziek in de studio in LA kwam producer Lauren Shuler Donner binnen en kennelijk had zij een heel ander beeld bij de muziek die voor de film gemaakt zou moeten worden. Na een heftige discussie met Kamen en Singer werd Kamen gedwongen om de muziek in een paar dagen te herschrijven met veel meer elektronische muziek, een veel minder barokke stijl, minder thema's, overigens zeer tegen zijn zin. Dus niet de stijl van Kamen's film-opera, maar een slap aftreksel van wat had kunnen zijn. Dat laatste zullen we echter nooit te horen krijgen.

Natuurlijk zijn delen van Kamen's oorspronkelijke score wel meegekomen in de definitieve versie en het orkestrale aspect overheerst enigszins, zodat we af en toe een glimp opvangen van die oorspronkelijke score. Maar thematisch is er niet veel overgebleven, want echte thema's ontbreken bijna allemaal. Er zijn zeker wel een paar fraaie orkestrale tracks op deze score aanwezig, maar toch valt veel van die orkestrale muziek nu in te delen in het actie- en vooral spanningsgenre. Want dat laatste is iets waar een groot deel van de score op drijft.
Die spanning creëert Kamen met ruimschoots gebruik van dissonanten en soms ook chaotische muziek. Wat ook regelmatig terugkomt zijn uitbarstingen van nogal creepy geluiden, die soms eerder aan horrormuziek doen denken dan aan het actiegenre waar deze film onder valt. Daarmee ligt veel muziek van de score niet echt in het aangenaam beluisterbare spectrum.

Ook het gehalte aan elektronische muziek is relatief fors en veel orkestrale muziek heeft daarnaast een elektronische component. Een deel van die elektronische muziek heeft daarnaast een behoorlijk soundscape-gehalte, met veel typische geluiden en effecten, die ook nog eens regelmatig naar het creepy genre neigen. Soms ook is de muziek vooral zweverig, om een soort van ruimtelijk sfeertje te creëren. Maar al die elektronische klanken zijn niet echt aansprekend, vooral niet wanneer de geluiden nogal raspend en jankend of grommend zijn en daarmee prima in het horrorgenre zouden passen. In de tracks rondom Magneto komt veel van dit type muziek voor.

De score opent met de track 'Death Camp', die begint met nogal dramatische orkestrale klanken, die het op zich goed doen. Maar de tweede track 'Ambush' laat duidelijk de andere kant horen, met soundscapeklanken en stiltes die vervolgens ineens verbroken worden met een raggende elektrische gitaar op chaotische orkestklanken. 'Mutant School' is dan weer een combinatie van enerzijds soundscape-achtige muziek en anderzijds toch wel fraaie orkestrale klanken, waarin Kamen's bekende stijl een beetje doorklinkt. Zo wisselen de tracks en de muzikale stijlen elkaar af op deze score, maar zonder dat de muziek ook maar ergens aantrekkelijk wordt. Een van de weinige uitzonderingen is de afsluitende track, die wel fraai georkestreerd is en die ook qua melodie redelijk aangenaam is.

Kortom, met zijn score voor X-men had Michael Kamen wellicht een bijzonder fraaie score voor ogen. Maar de producente wenste iets anders, waarop Kamen niet anders kon dan zijn film-opera aanpassen en ombouwen tot de standaard actiethrillerscore die het nu geworden is. Het creepy gehalte van de muziek is hoog, ondanks dat veel muziek nog steeds flink orkestraal is. Maar het elektronische gehalte is behoorlijk en veel van die elektronische muziek zit in een soort creepy soundscape-achtige kleuring. Daarmee is verreweg het grootste deel van de score nauwelijks aangenaam om naar te luisteren. Slechts een enkele track geeft een doorkijkje naar wat Kamen wellicht aanvankelijk voor ogen had. De waardering van dit eindresultaat komt nu niet hoger dan 60 uit 100 punten.
X-Men - 07/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op
Het starten van een Franchise met de proporties zoals die van X-Men was geen gemakkelijke opgave voor regisseur Bryan Singer. Natuurlijk waren Usual Suspects en Apt Pupil niet zomaar films, maar het was toch echt X-Men die voor problemen zorgde. De stripboeken hebben miljoenen fans over de hele wereld, en ja hoe ga je zulke populaire karakters nou neerzetten op het witte doek? Alleen al voor het karakter Wolverine werden namen genoemd zoals Keanu reeves, Viggo Mortensen, Aaron Ekchart en niet te vergeten Jean Claude van Damme. Veteraan Christopher Lee was bijna Magneto geworden. En componist Micheal Kamen was niet eens de eerste keuze voor het componeren van X-Men. John Williams had het te druk met Saving Private Ryan en John Ottman was toen bezig met Lake Placid. Het werd dus Micheal Kamen. Een componist die vooral veel lof oogstte met scores zoals Robin Hood: Prince of Thieves en actiereeksen zoals Die Hard en Lethal Weapon.

De score voor X-Men is een unieke mix tussen enerzijds de heroïsche klanken die bijna iedere superhelden film heeft en anderzijds het menselijk drama. Nu komen we bij de misstap van de score, het gebrek aan een leidend hoofdthema. Dat hoeft niet eens een X-Men Superhelden tune a la Batman of Superman te zijn, maar toch was het prettiger geweest om een thema te hebben wat de mutanten in de film identificeert. In X2 en X-Men: The Last Stand deden Ottman en Powell dat wel, en dat zorgde voor een wat gestructureerder eindresultaat. Dit kan Kamen trouwens niet kwalijk worden genomen: de man had al een score voor de film gemaakt toen de studio vervolgens vroeg om een score met meer elektronische elementen erin. Het werd dus ook nog eens dubbel werk en een haastklus. Kamen heeft echter goed werk verricht met X-Men. De elektronische invloeden zijn inderdaad in iedere track te horen, maar dit is geen slecht gegeven. Het wordt veelal gecombineerd met lang uithalende strijkers en een synthesizer, en heel af en toe horen we een vlaag van een superheldenthema. Er is soms ook koor aanwezig, maar dit had misschien wat vaker ingezet kunnen worden. X-Men blijft deze koers aanhouden tot zijn finale, waarin Kamen zich met goed resultaat uitslooft. The X-Jet heeft nog steeds de elektronische klanken en de lang uithalende strijkers, maar worden met souplesse afgewisseld met de blazers die een niet echt uit de verf komend thema laten horen. Troef van de score is het enige thema uit de film, dat van de band tussen Wolverine en het onzekere mutantenmeisje Rogue. Te horen in Logan and Rogue. Een knap verzonnen, romantisch thema dat door houtblazers en strijkers wordt gespeeld. Misschien wel het sterkste thema dat Kamen ooit schreef.

X-Men is een score zonder duidelijke richting of pakkend thema. Daardoor slaat de score niet echt aan. Toch is het knap gecomponeerde muziek, en is het in zijn algeheel een verzorgd werk van de helaas veel te vroeg overleden Kamen. Het is geen meesterwerk zoals Band of Brothers of Robin Hood: Prince of Thieves, maar het is zeker de moeite waard om eens te beluisteren.
X-Men - 08/10 - Recensie van Wilco de Jong, ingevoerd op
Michael 'K-Men' Kamen (The Dead Zone, Brazil, Die Hard) voorzag superheldenfilm X-Men van een sterke en dramatische soundtrack. De menselijkheid van mens en mutant werd in de film sterk benadrukt en ook Kamen wilde hieraan zijn steen bijdragen, althans, zo klinkt zijn muziek. In 'Death Camp,' bijvoorbeeld, wordt het dramatische aspect naar ongekende hoogten opgevoerd, en in de eerste helft van 'Mutant School' klinken de hoge strijkers en lieflijke instrumentaties zó alsof ze een warm en huiselijk welkom willen geven.

De muziek voor X-Men is een mengeling van orkest en synths. Vooral de mutanten worden muzikaal voornamelijk weergegeven door vreemde, maar precies op hun plaats zijnde, synthgeluiden. De lenige en bevallige Mystique krijgt van Kamen deze behandeling het duidelijkst ('Magneto's Lair').
Naast interessante orkestraties zijn er gelukkig ook sterke thema's. De X-Mannen zelf hebben een aanstekelijk stoer heroïsch thema ('Ambush' en 'The X-Jet'), Magneto/ de mutanten hebben hun kortaf en prikkelbaar klinkende motief (aan het begin van 'Magneto's Lair' en 'Magneto Stand Off') en er is een werkelijk prachtig thema geschreven voor Logan/ Wolverine en Rogue. Het grote bezwaar is dat deze thema's te weinig tot hun recht komen, wat gedeeltelijk komt door Kamen zelf, maar ook door de incomplete uitgave van de soundtrack door Decca Records.

Naast het iets te weinig voorkomen van al die mooie melodieën is er een tweede bezwaar: de actiemuziek. Deze is rommelig, te experimenteel en te onsamenhangend, met 'The Statue of Liberty' als schrijnend voorbeeld. Actiemuziek zoals in Die Hard 2 of Die Hard with a Vengeance zul je op dit album niet tegenkomen.

Michael Kamen's X-Men is toch een aanrader. En zeker het emotionele, melodramatische 'Logan and Rogue' is de aanschaf van het album bijna waard.
Je zou haast wensen dat er een X-Men soundtrack bestond waarin Kamen's thema's voor de X-Mannen en Logan en Rogue samen met John Powell's thema's voor Phoenix en Magneto zijn verweven...
X-Men - 10/10 - Recensie van Peter Van Riet, ingevoerd op
Spijtig dat niet zoveel mensen deze film gezien hebben en nog minder de score beter hebben beluisterd, want ik vind deze score echt de moeite waard een perfect evenwicht tussen bombastische goed beluisterbare muziek, en iets moeilijker beluisterbare, complexere muziek..Ik vind dit echt een pareltje, veel beter dan al z'n andere muziek, spijtig dat weinig mensen dezelfde mening als mij hebben...
De muziek van deze soundtrack werd gebruikt in:

Meet the Robinsons (Trailer)

De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

Atom Bomb, Fluke (Trailer)
Absurd, Fluke (liedje(s))
The X-Files: Fight the Future (1998), Mark Snow (Film)
Dark City (1998), Trevor Jones (Film)
Chinese Burn (Lunatic Calm Remix), Curve (liedje(s))




Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer