The Bourne Identity

De bijzonder spannende film over Jason Bourne gaat over een man die gewond op zee wordt gevonden, maar z'n geheugen kwijt is. Op basis van een paar aanwijzingen gaat hij op zoek en komt er al snel achter dat er meer aan de hand is, wat allemaal met z'n verleden te maken heeft...
De film is de eerste van een driedelige reeks, die allemaal tergend spannend zijn en ook bijzonder goed gemaakt. Natuurlijk helpt het als de muzikale omlijsting op een goede manier het verhaal ondersteund. En dat doet deze score zeker.

De maker van deze spannende score is John Powel, uit de stal van Hans Zimmer. Hij zet een geladen score neer, met donkere celloklanken als basis. De muziek bevat een continue dreiging en spanning, die af en toe tot uitbarsting komt. Powell lukt dat met een orkest, aangevuld met veel synthesizer en de nodige aparte effecten.
De film is gemaakt met veel losse camera gebruik, wat het effect heeft van een heftige snelle aktiefilm. De score versterkt dat door de bijbehorende tracks ook een up-tempo percussie en instrumentgebruik mee te geven, met snelle viool- of keyboardpartijen, en ook de underscore heeft dan vaak dat ritme in de hoge versnelling.
Sommige tracks uit deze score hebben toch een wat aparte sfeer, een sfeer van geheimzinnigheid, die je een beetje een unheimisch gevoel geven. Dat zijn niet de fraaiste tracks. Maar als geheel is de muziek redelijk beluisterbaar, beter dan menige andere score voor een thriller. Toch heeft de muziek een groot manco en dat is het gebrek aan melodie. De meeste tracks hebben een nogal vlakke melodie, waardoor het allemaal wat eentonig overkomt. Het thema komt daardoor ook niet goed uit de verf. Sommige tracks kennen bijna helemaal geen melodie, vooral naar het einde toe, zoals Mood Build of de titeltrack.

Kortom, John Powell levert met The Bourne Identity een redelijk beluisterbare, maar toch spannende en dreigende score af. Wel is de muziek wat aan de eentonige kant en komt de snelle percussie in een aantal tracks soms wat irritant over. Ook de tracks met vrijwel geen melodie en vrijwel alleen elektronische effecten doen de score geen goed. Vooral de eerste helft van de score is behoorlijk beluisterbaar en wat melodieuzer dan de tweede helft. Al met al net een zesje.