K-PAX


Decca Records (044001619229)
Film | Releasejaar: 2002 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Grand Central4:38
2.Good Morning Bliss2:47
3.Taxi Ride3:50
4.Constellation Lyra2:41
5.Blue Bird3:52
6.4th of July4:14
7.Prot Missing2:30
8.Sarah3:03
9.New Mexico6:24
10.Powell's Return1:11
11.July 27th4:40
12.Coda3:20
 43:10
Schrijf zelf je recensie Toon recensies in andere talen

 

K-PAX - 08/10 - Recensie van Arvid Fossen, ingevoerd op
K-Pax vertelt het verhaal van een eigenaardige psychiatrische patiënt (Kevin Spacey), welke beweert dat hij afkomstig is van een planeet die K-Pax heet. Zijn psychiater (Jeff Bridges) wil begrijpen hoe hij deze patiënt kan helpen en stelt vast dat deze een bijzonder effect heeft op de mentale gezondheid van de andere patiënten in de kliniek ...
Edward Shearmur is een componist die de laatste jaren muziek componeerde voor de films Charlie's Angels, Cruel Intentions, en The Wings of the Dove. Dit waren telkens scores die niet echt memorabele thema's hadden. K-pax is een score die daarom erg verrassend is, want deze heeft nu net wat al die andere soundtracks niet hadden ...
De eerste vergelijking voor de score van K-Pax die naar voren komt is deze met American Beauty, niet meteen om de melodie, wel om de manier van werken. Edward Shearmur is een keyboard artiest die vooral ervaring heeft met het werken met verscheiden rock groepen. In zijn muziek voor film is de sterk gesynthetiseerde aanpak dan ook duidelijk te merken. Het is dus vooral zijn stijl en profiel als componist die de vergelijking met Thomas Newman oproepen, maar daar stopt de vergelijking dan ook. Thomas Newman is veel meer een minimalist dan Edward Shearmur dat is in het componeren van soundtracks.
De score van K-Pax gebruikt als rode draad een zacht memorabel piano thema, dat samen met synthesizer effecten een mysteries effect geeft, en de sterkte vormt van deze score. De andere tracks blijven algemeen vrij observerend, dit door het soms ontbreken van enige diepgang in sommige tracks. Algemeen is de muziek vaar K-Pax muziek modernistisch en populair en deze zal dus ook ongetwijfeld een ruim publiek aanspreken.
K-PAX - 08/10 - Recensie van Joris Kessels, ingevoerd op
Hoewel ik bij de muziek van Edward Shearmur ook zeker de link kan leggen met Thomas Newman door het piano gebruik, was de eerste link die ik legde met de wat rustigere electronica dance music. Zoals het eerste nummer. Deze begint met het rustige pianothema met enkele elektronische lagen op de achtergrond. De muziek krijgt in eerste instantie een diepe bas a la Massive Attack (oa ‘teardrops’), halverwege de track krijgt het geheel een andere wending en doet het mij erg aan Paul Oakenfold (oa Bunkka) denken. Halverwege de track ‘taxi ride’ is er een gedeelte waarbij de beat met bijbehorende elektronische geluiden mij erg aan een nummer op Involver van Sasha doet denken.

Bij de tracks zonder beat, wordt de over het geheel genomen kalme soundtrack iets te kalm. Waardoor het allemaal een stuk minder interessant is, met uitzondering van het einde van de track ‘new mexico’ waarin heel even een viool de kop opsteekt. Hoewel ik de soundtrack over het algemeen wel kan waarderen, zet ik deze score niet heel snel op. Als ik zin heb in dergelijke muziek valt de keuze toch meestal op één van de bovengenoemde muzikanten.

Het eerste gedeelte van de soundtrack is zonder twijfel erg lekker, maar het laatste gedeelte is daarentegen iets te ingetogen.
K-PAX - 07/10 - Recensie van Gudo Tienhooven, ingevoerd op
Edward Shearmur is een componist die ik nog niet heb betrapt op een eigen stijl en 'geluid'. Dat is zowel positief als negatief. Negatief omdat hij goed naar andere componisten lijkt te luisteren om ze vervolgens te plagieren en positief, omdat hij zich telkens omvormt naar de film die hij van een score moet voorzien. Zo klonk Wings of the Dove (een van zijn mooiste) mild klassiek, The Count of Monte Cristo spannend en avontuurlijk en Charlie's Angels hip en parodierend.
K-Pax is een bijzonder opvallend album. Het is meer een soort aardige verzameling elektronische deuntjes geworden met hier en daar wat subtiel emotionele passages. De sfeer past wederom wel perfect bij de film: onaards en dromerig. Jammer alleen dat ik continu werd herinnert aan het werk van Thomas Newman die in zijn soundtracks ook deze stijl hanteert: minimalistische ritmes aangevuld door elektronica. K-Pax klinkt aangenaam zweverig, maar ook vaak akelig bekend. Newman is wat mij betreft ook verreweg de betere componist. Hopelijk staat ons de ware Shearmur nog te wachten.


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer