The Blue Planet
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | The Blue Planet | 2:49 | |
| 2. | Sardine Run | 3:29 | |
| 3. | Spinning Dolphins | 2:38 | |
| 4. | Bluewhale | 4:45 | |
| 5. | Thimble Jelly Fish | 2:09 | |
| 6. | Surfing Snails | 1:49 | |
| 7. | Emperors | 4:19 | |
| 8. | Turtles | 2:15 | |
| 9. | Sharks | 3:43 | |
| 10. | Stingray | 2:02 | |
| 11. | Baitball | 4:26 | |
| 12. | The Deep Ocean | 6:27 | |
| 13. | Elephant Seal March | 2:36 | |
| 14. | Frozen Oceans | 1:23 | |
| 15. | Coral Wonder | 2:25 | |
| 16. | Killer Whales | 7:49 | |
| 55:04 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
The Blue Planet is een wildlife documentaire reeks over het leven in de Oceanen. Dit project gaat uit van de BBC Natural History Unit welke gedurende jaren adembenemend filmmateriaal verzamelde en dit monteerde tot een allesomvattende acht uur durende documentaire. In 2001 op BBC vertoond, en in navolging van andere reeksen (denk maar aan Walking with Dinosaurs) ook binnenkort bij ons op de televisie te zien. De documentaire heeft naast het prachtige beeldmateriaal zijn prachtige score om mee uit te pakken. George Fenton, film componist van toch al een heel aantal bekende films waaronder Dangerous Liaisons en You've Got Mail, brengt een avontuurlijke en ontspannende soundtrack.
De muziek van The Blue Planet is een score geworden die zowat alle aspecten bewandelt, eens lyrisch, dan weer mysterieus, avontuurlijk of inzet van een spanning. Dit hebben andere documentaires ook wel, maar de volle klank van een orkest én synthesizer, samen met het engageren van een filmcomponist die in zijn repertoire vele prachtige lyrische en epische scores heeft, maken hier het verschil.
Tot voor kort kregen we enkel orkestrale scores voor IMAX natuurfilms, een genre wat componisten de gelegenheid biedt om hun thema's volledig uit te werken en te laten evolueren in de muziek, iets wat bij film vaak niet het geval is. Ook de manier waarop muziek naar voren wordt gebracht verschilt dusdanig. Veel te vaak is de componist nadien maar teleurgesteld op de manier waarop zijn score is gemixt met de film, soms tot onmerkbare underscore onder de zware geluidseffecten en soms uit evenwicht gebracht door afkappen of weglaten van passages. The Blue Planet is een filmscore geworden met de voordelen van zo'n IMAX score, maar met de spirit van een film. Hier componeerde George Fenton bijvoorbeeld voor alle organismen de gepaste nuance in de muziek, gaande van grootste fenomenale sequenties tot intieme composities, terwijl IMAX zich meestal tot deze eerste categorie beperkt.
De muziek van The Blue Planet is een score geworden die zowat alle aspecten bewandelt, eens lyrisch, dan weer mysterieus, avontuurlijk of inzet van een spanning. Dit hebben andere documentaires ook wel, maar de volle klank van een orkest én synthesizer, samen met het engageren van een filmcomponist die in zijn repertoire vele prachtige lyrische en epische scores heeft, maken hier het verschil.
Tot voor kort kregen we enkel orkestrale scores voor IMAX natuurfilms, een genre wat componisten de gelegenheid biedt om hun thema's volledig uit te werken en te laten evolueren in de muziek, iets wat bij film vaak niet het geval is. Ook de manier waarop muziek naar voren wordt gebracht verschilt dusdanig. Veel te vaak is de componist nadien maar teleurgesteld op de manier waarop zijn score is gemixt met de film, soms tot onmerkbare underscore onder de zware geluidseffecten en soms uit evenwicht gebracht door afkappen of weglaten van passages. The Blue Planet is een filmscore geworden met de voordelen van zo'n IMAX score, maar met de spirit van een film. Hier componeerde George Fenton bijvoorbeeld voor alle organismen de gepaste nuance in de muziek, gaande van grootste fenomenale sequenties tot intieme composities, terwijl IMAX zich meestal tot deze eerste categorie beperkt.
Als er een televisiemaatschappij er vrij vaak in slaagt om schitterende televisie te maken, ongeacht serie, film of docu's, is het toch wel BBC. De "British Broadcast Coorperation" zorgde voor de beste series ooit (Pride and Prejudice, met Colin Firth, knap kostuumdrama, en Rome, grandioze serie over het oude Rome, Murder Rooms, Dr. Who, ...), en hun docu's zijn ook beter dan de doorsnee Amerikaanse docu. Bijna alle docu's komen van de hand van de BBC. Die op Canvas toch.
En één van die vele docu's is deze The Blue Planet. De docu nog niet gezien, maar toch, benieuwd hoe je de aarde haar grootste macht in muziek probeert om te zetten. Het wonderlijke leven van de vele dieren die er wonen, beschrijven in muziek. Ik zou niet weten hoe je het moet doen, maar George Fenton deed het GRANDIOOS. Hij levert hier een pareltje op, dat een zegen is voor de documentaire. Niet de saaie muziek die maar wat dient om de documentaire op te fleuren, maar wederom een heerlijk melodieuze score. Vooral Spinning Dolphines is een uitzonderlijke track: het doet vrij speels, middeleeuws aan en doet genieten. Benieuwd was ik naar de Blue Whale. Deze magnifieke dieren creëren op zich al muziek, luister maar naar hun gezangen, maar Fenton plaatst er een rustige track bij, die opbouwt naar een climax. De traagheid van de dieren, hun pracht, deze track beantwoord perfect aan wat ik me bij een walvis voorstel.
Kortom: deze soundtrack is een verademing tussen al het Hollywood geweld dat ons tegenwoordig toch weer "teister" (bij gebrek aan een betere uitdrukking. Het is niet dat alle scores slecht zijn, verre van maar ...)
Waar andere scores nogal TE elektronisch of TE overdadig zijn aan actie of spanning of avontuur, is deze score heerlijk rustig. Weinig filmisch, maar je kan zelf beelden bij denken, die de oceanen typeren. (Walvissen, Orca's etc ) Zoals gezegd heerlijk rustig, en ja, het is gewoon genieten.
En één van die vele docu's is deze The Blue Planet. De docu nog niet gezien, maar toch, benieuwd hoe je de aarde haar grootste macht in muziek probeert om te zetten. Het wonderlijke leven van de vele dieren die er wonen, beschrijven in muziek. Ik zou niet weten hoe je het moet doen, maar George Fenton deed het GRANDIOOS. Hij levert hier een pareltje op, dat een zegen is voor de documentaire. Niet de saaie muziek die maar wat dient om de documentaire op te fleuren, maar wederom een heerlijk melodieuze score. Vooral Spinning Dolphines is een uitzonderlijke track: het doet vrij speels, middeleeuws aan en doet genieten. Benieuwd was ik naar de Blue Whale. Deze magnifieke dieren creëren op zich al muziek, luister maar naar hun gezangen, maar Fenton plaatst er een rustige track bij, die opbouwt naar een climax. De traagheid van de dieren, hun pracht, deze track beantwoord perfect aan wat ik me bij een walvis voorstel.
Kortom: deze soundtrack is een verademing tussen al het Hollywood geweld dat ons tegenwoordig toch weer "teister" (bij gebrek aan een betere uitdrukking. Het is niet dat alle scores slecht zijn, verre van maar ...)
Waar andere scores nogal TE elektronisch of TE overdadig zijn aan actie of spanning of avontuur, is deze score heerlijk rustig. Weinig filmisch, maar je kan zelf beelden bij denken, die de oceanen typeren. (Walvissen, Orca's etc ) Zoals gezegd heerlijk rustig, en ja, het is gewoon genieten.
Andere soundtrack releases van The Blue Planet (2001):
