From Hell
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | The Nobodies (by Marilyn Manson) | 4:59 | |
| 2. | In Memoriam | 7:03 | |
| 3. | Royal Connections | 5:08 | |
| 4. | A Sprig of Red Grapes | 5:12 | |
| 5. | Whitechapel Murders | 7:23 | |
| 6. | Chasing the Dragon | 7:39 | |
| 7. | Portrait of a Prince | 6:45 | |
| 8. | The Compass and the Ruler | 6:06 | |
| 9. | Marylebone Workhouse | 3:51 | |
| 10. | Investigation | 4:13 | |
| 11. | Death Coach | 3:56 | |
| 12. | Pennies for the Ferryman | 6:22 | |
| 13. | Bow Belle (Absinthium) | 3:08 | |
| 71:45 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
London 1888. De stad is in de ban van de seriemoordenaar die de boeken in zal gaan als Jack de Ripper. Het mysterie is tot op heden ten dage nog steeds onopgelost. Wie was Jack the Ripper? De seriemoordenaar die in het Victoriaanse London vijf prostituees vermoordde. In deze film wordt een mogelijke theorie uiteengezet, gebaseert op het zwart-wit stripboek van Alan Moore en Alan Campbell. De film deed mij denken aan een verfilming van een boek van Dan Brown, de muziek nijgt echter meer naar het horror-genre.
Een film over een seriemoordenaar daar past dientengevolge muziek bij die een sfeer van angst creert. Onwillekeurig gaat een vergelijking op met Hannibal Lecter. De soundtrack van deze film wint het wat mij betreft met de diverse films over die andere grote seriemoordenaar uit de echte en de filmgeschiedenis. Natuurlijk kun je geen vrolijke muziek verwachten voor een film waarin het lijkt alsof het in 1888 altijd donker was en waarin diverse rituele moorden plaatsvinden. Het gebruik van het koor van the Academie of St. Martins in the Field and the London Voices verhoogt de spanning. Die spanning wordt af en toe vermengd met het nuttigen van een jointje. De muziek creert een sfeer van in een roes geraken net als inspecteur Johhny Depp die onder invloed van een fles absint ("de groene fee") en een dosis drugs visioenen beleeft. De muziek klinkt vaak als underscore en lijkt zich soms te verweven met een mantra-achtige toon. De muziek is donker en spannend door veelvuldig gebruik van cello's en bassen. Toch komen in "Portrait of a Prince" en "Pennies for the Ferryman" ook romantische klanken te voorschijn, die de film even uit de donkere en grillige sfeer halen. Het einde van de film deed me ook denken aan de beroemde Tv-serie uit 1977 "Who pays the ferrymen". Het einde van de soundtrack kan ik niet geheel plaatsen bij de film. Het nummer lijkt wel van een oude grammofoon uit die tijd. Zou kunnen want Edison vroeg in 1878 hiervoor een octrooi aan. Het gedigitaliseerde geluid, met al zijn originele gekras en geslinger kan mij echter niet bekoren.
In het genre van horror-thrillers een goed beluisterbare soundtrack die de film naar een hoger plan tilt.
Een film over een seriemoordenaar daar past dientengevolge muziek bij die een sfeer van angst creert. Onwillekeurig gaat een vergelijking op met Hannibal Lecter. De soundtrack van deze film wint het wat mij betreft met de diverse films over die andere grote seriemoordenaar uit de echte en de filmgeschiedenis. Natuurlijk kun je geen vrolijke muziek verwachten voor een film waarin het lijkt alsof het in 1888 altijd donker was en waarin diverse rituele moorden plaatsvinden. Het gebruik van het koor van the Academie of St. Martins in the Field and the London Voices verhoogt de spanning. Die spanning wordt af en toe vermengd met het nuttigen van een jointje. De muziek creert een sfeer van in een roes geraken net als inspecteur Johhny Depp die onder invloed van een fles absint ("de groene fee") en een dosis drugs visioenen beleeft. De muziek klinkt vaak als underscore en lijkt zich soms te verweven met een mantra-achtige toon. De muziek is donker en spannend door veelvuldig gebruik van cello's en bassen. Toch komen in "Portrait of a Prince" en "Pennies for the Ferryman" ook romantische klanken te voorschijn, die de film even uit de donkere en grillige sfeer halen. Het einde van de film deed me ook denken aan de beroemde Tv-serie uit 1977 "Who pays the ferrymen". Het einde van de soundtrack kan ik niet geheel plaatsen bij de film. Het nummer lijkt wel van een oude grammofoon uit die tijd. Zou kunnen want Edison vroeg in 1878 hiervoor een octrooi aan. Het gedigitaliseerde geluid, met al zijn originele gekras en geslinger kan mij echter niet bekoren.
In het genre van horror-thrillers een goed beluisterbare soundtrack die de film naar een hoger plan tilt.
Londen, 1888. De armen leidden een verschrikkelijk bestaan in de dodelijkste achterbuurt van de stad, Whitechapel, onveilig gemaakt door bendes. Mary Kelly en andere slepen zich door deze dagelijkse miserie, tot een van haar vrienden, Ann, wordt gekidnapt. Ze geraakt verwikkeld in een samenzwering die ze zich nooit had kunnen inbeelden. Na de moord op een andere vrouw, wordt al snel duidelijk dat Mary en haar andere vriendinnen één voor een uit de weg worden geruimd. De moord wordt onderzocht door Inspector Fred Abberline die al gauw sterk verwikkelt geraakt in de hele zaak, ook persoonlijk want hij en Mary worden verliefd op elkaar. Whitechapel laat hem echter niet gerust en de sinistere moordenaar is niet van plan zich prijs te geven ...
From Hell is na Dracula een erg duivelse score geworden en doet de titel zeker alle er aan. Trevor Jones, vooral bekend van zijn muziek voor The Last of The Mohicans, brengt een knappe score, die weer een zelfde sfeer brengt als Dracula van Wojciech Kilar, met lange trage geheimzinnige thema's. De sfeer die in deze score zit, de mooie maar sombere thema's, de nagelbijtende actie met wordloos onheilspellend koor, en dit met de lyrische en epische gedrevenheid van een componist als Tregor Jones maken dit tot een erg interessante Thriller-Horror score. De muziek gaat echter weinig of nooit de bombastische weg op, zoals Danny Elfman's Sleepy Hollow wel erg veel doet, Trevor Jones werkte eerder op de diepere sfeer van het plot.
From Hell is een goede score geworden voor de liefhebbers van het genre, niet vergelijkbaar met enige andere bekende score van Trevor Jones.
From Hell is na Dracula een erg duivelse score geworden en doet de titel zeker alle er aan. Trevor Jones, vooral bekend van zijn muziek voor The Last of The Mohicans, brengt een knappe score, die weer een zelfde sfeer brengt als Dracula van Wojciech Kilar, met lange trage geheimzinnige thema's. De sfeer die in deze score zit, de mooie maar sombere thema's, de nagelbijtende actie met wordloos onheilspellend koor, en dit met de lyrische en epische gedrevenheid van een componist als Tregor Jones maken dit tot een erg interessante Thriller-Horror score. De muziek gaat echter weinig of nooit de bombastische weg op, zoals Danny Elfman's Sleepy Hollow wel erg veel doet, Trevor Jones werkte eerder op de diepere sfeer van het plot.
From Hell is een goede score geworden voor de liefhebbers van het genre, niet vergelijkbaar met enige andere bekende score van Trevor Jones.
Degelijke filmuziek, maar zonder een onvergetelijk thema. dat is, naar mijn bescheiden mening, toch een voorwaarde om te kunnen spreken van een echte topper.
Dit is weer muziek waar niet alles uit komt, bepaalde stukjes zijn schitterend andere dan weer klef en emotieloos.