Black Hawk Down
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Artiest/Componist | Lengte | |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Hunger | 6:35 | ||
| 2. | Barra Barra | Rachid Taha | 5:47 | |
| 3. | Vale of Plenty | 2:27 | ||
| 4. | Chant | 2:33 | ||
| 5. | Still | 4:48 | ||
| 6. | Mogadishu Blues | 2:53 | ||
| 7. | Synchrotone | 8:55 | ||
| 8. | Bakara | 3:12 | ||
| 9. | Of the Earth | 2:19 | ||
| 10. | Ashes to Ashes | 4:43 | ||
| 11. | Gortoz A Ran - J'Attends | Denez Prigent and Lisa Gerrard | 5:51 | |
| 12. | Tribal War | 2:39 | ||
| 13. | Leave No Man Behind | 6:18 | ||
| 14. | Minstrel Boy (Film Version) | Joe Strummer/Mescaleros | 5:42 | |
| 15. | Still Reprise | 2:12 | ||
| 66:54 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
Black Hawk Down is de zoveelste Jerry Bruckheimer film met muziek van Hans Zimmer, dat eigenlijk altijd wel goed uitpakte. Ook Ridley Scott werkte voor ‘The Black Hawk Down’ al eens met Zimmer, denk aan Gladiator, en ook dat pakte goed uit. Met deze film slaat Zimmer een andere kant uit, dat de film helemaal geweldig maakt overigens. De cd zal even wennen zijn voor de Zimmer fans, maar wordt zeker gewaardeerd (terecht!) De film over de Amerikaanse vredesmissie in Somalië die compleet uit de hand liep en zo duurde deze missie langer dan de geplande 30 minuten en sneuvelden veel Amerikaanse soldaten.
De zogenaamde ‘nieuwe sound’ van Zimmer is al te horen in de eerste track. ‘Hunger’ is een emotionele track met Oosters gezang en later ook een beetje actie. Na 1.40 minuten horen we strijkers die een emotioneel thema aan ons laten horen en zowel een Amerikaanse als Oosterse tint heeft. Na drie minuten wordt het allemaal iets luider met slagwerk en de bekende elektrische gitaar plus een Oosterse gitaar. Gedurende de hele track blijven we actiemuziek horen. ‘Barra Barra’ is een track van Rachid Taha die de Oosterse/Amerikaanse sfeer van deze score zo goed als aanhoudt. Track drie ‘Vale of Plenty’ is dan weer Hans Zimmer met vooral synthesizers die een rustige, maar toch dreigende melodie spelen. ‘Chant’ begint met de actie die we hoorden in de eerste track en zal verder en laat ons ook een motief gespeeld door de elektrische gitaar nog eens horen. De elektrische gitaren die het motief spelen met de Oosterse instrumenten die er doorheen spelen geven nogmaals een sfeer die zowel Oosters als Amerikaans is. Het motief van de elektrische gitara lijkt overigens wat op het stuk van de elektrische gitaar in het nummer ‘Hijack’ van ‘M:I-2’.. ‘Still’ is een track waarin het Oosterse gezang weer terug komt. Verder horen we strijkers die een emotionele melodie spelen die je raakt tijdens de film, maar –jaja- ook bij het beluisteren van de cd. ‘Mogadishu Bles’ begint met een gitaar die een beetje een Spaanse sfeer opwekt maar de synthesizers op de achtergrond verminderen dit effect wel. Ik moet bij het beluisteren wel heel goed nadenken of de track wel voorkomt in de film, want niet dat ik weet.
‘Synchrotone’ is een bijna een gehele track met enkel synthesizers. Even wennen hoe deze track bestaat uit veel elektronische effecten maar het wel zeer goed mag doen in de film. Als na 3 en een halve minuut de bekende elektrische gitaar noten weer terug komen wordt het geluidsniveau van de track alleen maar hoger. Het derde deel van de track –want ja, de track springt een beetje van tak naar tak dus zo krijgen we een track met verschillende delen- voegen ook wat Oosterse instrumenten zich toe tussen de melodieën die we al aan het begin van de track hoorden. Helemaal aan het einde van de track horen we voor de eerste keer het prachtige oorlogsdrama thema dat we later zullen horen in ‘Leave No Man Behind’. Ook in ‘Bakara’ komen we veel synthesizers tegemoet, maar dit lijkt een beetje op een popmuziek track in Oosterse, maar toch ook Amerikaanse steil. ‘Of the Earth’ is een rustige track met weer Oosters gezang, dat overigens helemaal niet verveelt en zeker anders is dan de gewoonlijke filmmuziek. ‘Ashes to Ashes’ begint met underscore en zal later door middel van veel Oosters slagwerk en een gitaar een stuk luider worden.
‘Gortoz A Ran - J'attends’ is een track waarin Hans Zimmer samenwerkte met Denez Prigent and Lisa Gerrard, wie allebei in deze prachtige track te horen zijn. In ‘Tribal War’ krijgen we een zeer zware actiemelodie te horen door synthesizers of rockinstrumenten. Het thema dat herbruikt is in ‘Pirates of the Caribbean’ klinkt in deze score veel beter dan in zijn herbruiking (is dat Nederlands?).
En dan, eindelijk een hoogtepunt van de score. En hoe vaak ik dan ook de zin ‘een hoogtepunt van Hans Zimmer’ heb gezegd, dit is er echt één! ‘Leave no man Behind’ laat ons een thema te horen met een hoog drama, of in dit geval oorlogsdrama gehalte. In de film wordt beseft dat het allemaal vreselijk uit de hand loopt en dat er meerdere slachtoffers zullen vallen dan al gevallen zijn. Persoonlijk mij favoriete Hans Zimmer track waarin naast het thema het ook prachtig is hoe hij zich opbouwt. Steeds weer instrumenten die zich toevoegen (bijvoorbeeld piano of drums). Bij het beluisteren van deze track gaan zes volle minuten voorbij in 30 seconden! ‘Minstrel Boy’ is een minder interessante track van Joe Strummer/Mescaleros en ‘Still Reprise’ is –hoe kan het ook anders- de korte reprise van de track ‘Still’, ook deze is een topper.
Conclusie:
Een nieuwe kant van Hans Zimmer in deze zeer goede soundtrack. Erg goed hoe de Oosterse/Amerikaanse steil terug blijven komen in deze soundtrack door middel van het gebruik van de instrumenten. En als hoogtepunt de track ‘Leave No Man Behind!’ Werkelijk een topper! Een 9 waard.
De zogenaamde ‘nieuwe sound’ van Zimmer is al te horen in de eerste track. ‘Hunger’ is een emotionele track met Oosters gezang en later ook een beetje actie. Na 1.40 minuten horen we strijkers die een emotioneel thema aan ons laten horen en zowel een Amerikaanse als Oosterse tint heeft. Na drie minuten wordt het allemaal iets luider met slagwerk en de bekende elektrische gitaar plus een Oosterse gitaar. Gedurende de hele track blijven we actiemuziek horen. ‘Barra Barra’ is een track van Rachid Taha die de Oosterse/Amerikaanse sfeer van deze score zo goed als aanhoudt. Track drie ‘Vale of Plenty’ is dan weer Hans Zimmer met vooral synthesizers die een rustige, maar toch dreigende melodie spelen. ‘Chant’ begint met de actie die we hoorden in de eerste track en zal verder en laat ons ook een motief gespeeld door de elektrische gitaar nog eens horen. De elektrische gitaren die het motief spelen met de Oosterse instrumenten die er doorheen spelen geven nogmaals een sfeer die zowel Oosters als Amerikaans is. Het motief van de elektrische gitara lijkt overigens wat op het stuk van de elektrische gitaar in het nummer ‘Hijack’ van ‘M:I-2’.. ‘Still’ is een track waarin het Oosterse gezang weer terug komt. Verder horen we strijkers die een emotionele melodie spelen die je raakt tijdens de film, maar –jaja- ook bij het beluisteren van de cd. ‘Mogadishu Bles’ begint met een gitaar die een beetje een Spaanse sfeer opwekt maar de synthesizers op de achtergrond verminderen dit effect wel. Ik moet bij het beluisteren wel heel goed nadenken of de track wel voorkomt in de film, want niet dat ik weet.
‘Synchrotone’ is een bijna een gehele track met enkel synthesizers. Even wennen hoe deze track bestaat uit veel elektronische effecten maar het wel zeer goed mag doen in de film. Als na 3 en een halve minuut de bekende elektrische gitaar noten weer terug komen wordt het geluidsniveau van de track alleen maar hoger. Het derde deel van de track –want ja, de track springt een beetje van tak naar tak dus zo krijgen we een track met verschillende delen- voegen ook wat Oosterse instrumenten zich toe tussen de melodieën die we al aan het begin van de track hoorden. Helemaal aan het einde van de track horen we voor de eerste keer het prachtige oorlogsdrama thema dat we later zullen horen in ‘Leave No Man Behind’. Ook in ‘Bakara’ komen we veel synthesizers tegemoet, maar dit lijkt een beetje op een popmuziek track in Oosterse, maar toch ook Amerikaanse steil. ‘Of the Earth’ is een rustige track met weer Oosters gezang, dat overigens helemaal niet verveelt en zeker anders is dan de gewoonlijke filmmuziek. ‘Ashes to Ashes’ begint met underscore en zal later door middel van veel Oosters slagwerk en een gitaar een stuk luider worden.
‘Gortoz A Ran - J'attends’ is een track waarin Hans Zimmer samenwerkte met Denez Prigent and Lisa Gerrard, wie allebei in deze prachtige track te horen zijn. In ‘Tribal War’ krijgen we een zeer zware actiemelodie te horen door synthesizers of rockinstrumenten. Het thema dat herbruikt is in ‘Pirates of the Caribbean’ klinkt in deze score veel beter dan in zijn herbruiking (is dat Nederlands?).
En dan, eindelijk een hoogtepunt van de score. En hoe vaak ik dan ook de zin ‘een hoogtepunt van Hans Zimmer’ heb gezegd, dit is er echt één! ‘Leave no man Behind’ laat ons een thema te horen met een hoog drama, of in dit geval oorlogsdrama gehalte. In de film wordt beseft dat het allemaal vreselijk uit de hand loopt en dat er meerdere slachtoffers zullen vallen dan al gevallen zijn. Persoonlijk mij favoriete Hans Zimmer track waarin naast het thema het ook prachtig is hoe hij zich opbouwt. Steeds weer instrumenten die zich toevoegen (bijvoorbeeld piano of drums). Bij het beluisteren van deze track gaan zes volle minuten voorbij in 30 seconden! ‘Minstrel Boy’ is een minder interessante track van Joe Strummer/Mescaleros en ‘Still Reprise’ is –hoe kan het ook anders- de korte reprise van de track ‘Still’, ook deze is een topper.
Conclusie:
Een nieuwe kant van Hans Zimmer in deze zeer goede soundtrack. Erg goed hoe de Oosterse/Amerikaanse steil terug blijven komen in deze soundtrack door middel van het gebruik van de instrumenten. En als hoogtepunt de track ‘Leave No Man Behind!’ Werkelijk een topper! Een 9 waard.
Volgens een filmmagazine dat ik ooit eens gelezen had, moest de score van deze film eerder klaar zijn dan op schema vanwege de gebeurtenissen op 11 september. Dit reduceerde dan ook weer de tijd die Hans Zimmer had om het album af te maken. Ik geloofde zelfs dat de zanger Baaba Maal uit Senegal eerst geen toestemming kreeg om naar de U.S. te reizen, vanwege de terroristische dreigingen die er in het land heerste toen. Toch, aangezien het krappe tijdsschema, levert Hans Zimmer weer een pareltje van formaat af.
Hetgeen dat deze score zo speciaal maakt is dat deze opnieuw de sfeer van de film kan doen heropleven.
De confrontatie tussen westerse en oosterse muziek is perfekt afgehandeld. Hans Zimmer verdient een dikke pluim door de manier waarop hij Afrikaanse muziek, blues, rock en zelfs wat Ierse muziek door elkaar gebruikt en het nog steeds grandioos kan doen klinken.
Zelfs voor ik deze soundtrack gekocht had, wist ik dat deze score de moeite waard zou zijn. In de filmzaal besteedde ik evenveel aandacht aan de muziek als aan de film en dat is meestal een goed teken. Een moment dat zeker niet te vergeten was, was tijdens de track 'Synchrotone'. Deze muziek ging perfekt samen met het opstijgen van de Black Hawks. De meesten zullen ook zeggen dat de track 'Gortoz a Ran' het meeste opvalt, maar de mooiste en tegelijkertijd meest melodieuze track is dan wel 'Leave No Man Behind'. Schitterende track !! Zoals altijd probeer ik toch in elke Zimmer score ook wat foutjes te vinden. Het enige negatieve aan deze score is de track 'Bakara'. Hier moeten we een poging tot Afrikaans rap aanhoren, trek echt op niks, maar misschien is dat de manier waarop Afrikanen rappen ;-)
Mensen die een soundtrack verwachten à la The Rock of Crimson Tide, moet ik waarschuwen dat helemaal niet het geval is. Dit is een heel andere kant van Hans Zimmer die we niet gewend zijn te horen. Ik raad aan eerst de film zelf te zien, op die manier kan je de soundtrack veel beter appreciëren.
Conclusie : eens te meer weet Hans Zimmer het volledig sfeerbeeld van een film en locatie te omvatten in een prachtige score !
Hetgeen dat deze score zo speciaal maakt is dat deze opnieuw de sfeer van de film kan doen heropleven.
De confrontatie tussen westerse en oosterse muziek is perfekt afgehandeld. Hans Zimmer verdient een dikke pluim door de manier waarop hij Afrikaanse muziek, blues, rock en zelfs wat Ierse muziek door elkaar gebruikt en het nog steeds grandioos kan doen klinken.
Zelfs voor ik deze soundtrack gekocht had, wist ik dat deze score de moeite waard zou zijn. In de filmzaal besteedde ik evenveel aandacht aan de muziek als aan de film en dat is meestal een goed teken. Een moment dat zeker niet te vergeten was, was tijdens de track 'Synchrotone'. Deze muziek ging perfekt samen met het opstijgen van de Black Hawks. De meesten zullen ook zeggen dat de track 'Gortoz a Ran' het meeste opvalt, maar de mooiste en tegelijkertijd meest melodieuze track is dan wel 'Leave No Man Behind'. Schitterende track !! Zoals altijd probeer ik toch in elke Zimmer score ook wat foutjes te vinden. Het enige negatieve aan deze score is de track 'Bakara'. Hier moeten we een poging tot Afrikaans rap aanhoren, trek echt op niks, maar misschien is dat de manier waarop Afrikanen rappen ;-)
Mensen die een soundtrack verwachten à la The Rock of Crimson Tide, moet ik waarschuwen dat helemaal niet het geval is. Dit is een heel andere kant van Hans Zimmer die we niet gewend zijn te horen. Ik raad aan eerst de film zelf te zien, op die manier kan je de soundtrack veel beter appreciëren.
Conclusie : eens te meer weet Hans Zimmer het volledig sfeerbeeld van een film en locatie te omvatten in een prachtige score !
Black Hawk Down is het waar gebeurde verhaal over een missie van het Amerikaans leger in Mogadishu, Somalië. Een groep Amerikaanse elitesoldaten onderneemt een missie om verschillende topofficieren van een Somalische krijgsheer te ontvoeren met de bedoeling een einde te maken aan de burgeroorlog die het land verscheurt … De missie loopt volledig mis en leidt tot het grootste vuurgevecht waarbij het Amerikaanse leger betrokken was sinds Vietnam …
De setting van deze film brengt heel wat etnische elementen en zang naar voren in de score. Wat Hans Zimmer componeerde voor deze film is op zijn minst verrassend experimenteel te noemen. De scoretechniek karakteriseert zich als Hans Zimmer, maar de manier waarop deze score naar voor wordt gebracht verschilt helemaal. De muziek combineert Afrikaanse en Amerikaanse muziekelementen in één en dezelfde track, die steeds goed gebalanceerd werden, en zo de botsing tussen deze twee culturen in de film voorstellen. Deze toch wel speciale techniek, maakt wel dat sommige tracks even inspanning vereisen bij het beluisteren. Daarnaast staat de muziek ook veel centraler in de film ivm met gelijkaardige thema film's zoals bijvoorbeeld Pearl Harbor en The Thin Red Line, waar vaak de geluidseffecten de muziek overdonderen. Toch kan je er niet omheen dat er los van deze vernieuwende scoretechniek een aantal erg inspirerende tracks op de cd staan die iets weg hebben van trance-achtige nummers van Gladiator.
Hans Zimmer en zijn hele team hebben veel tijd besteed om hun missie, een nieuwe voorheen nooit gecreëerde sound creëren, vooral in het zoeken naar een elektronische underscore sound. Het meeste van de muziek is inderdaad ook volledig digitaal gecreëerd en een live orkest kwam maar tussen voor een zeer klein aandeel.
De score voor Black Hawk Down blijft toch erg speciaal en het is typisch zo'n soundtrack waar de meningen erg ver uit elkaar zullen liggen …
De setting van deze film brengt heel wat etnische elementen en zang naar voren in de score. Wat Hans Zimmer componeerde voor deze film is op zijn minst verrassend experimenteel te noemen. De scoretechniek karakteriseert zich als Hans Zimmer, maar de manier waarop deze score naar voor wordt gebracht verschilt helemaal. De muziek combineert Afrikaanse en Amerikaanse muziekelementen in één en dezelfde track, die steeds goed gebalanceerd werden, en zo de botsing tussen deze twee culturen in de film voorstellen. Deze toch wel speciale techniek, maakt wel dat sommige tracks even inspanning vereisen bij het beluisteren. Daarnaast staat de muziek ook veel centraler in de film ivm met gelijkaardige thema film's zoals bijvoorbeeld Pearl Harbor en The Thin Red Line, waar vaak de geluidseffecten de muziek overdonderen. Toch kan je er niet omheen dat er los van deze vernieuwende scoretechniek een aantal erg inspirerende tracks op de cd staan die iets weg hebben van trance-achtige nummers van Gladiator.
Hans Zimmer en zijn hele team hebben veel tijd besteed om hun missie, een nieuwe voorheen nooit gecreëerde sound creëren, vooral in het zoeken naar een elektronische underscore sound. Het meeste van de muziek is inderdaad ook volledig digitaal gecreëerd en een live orkest kwam maar tussen voor een zeer klein aandeel.
De score voor Black Hawk Down blijft toch erg speciaal en het is typisch zo'n soundtrack waar de meningen erg ver uit elkaar zullen liggen …
Black Hawk Down is de zoveelste score van Zimmer, maar eindelijk krijgen we weer eens een nieuwe sound van hem te horen. Want The Last Samurai hoe goed ook, was toch haast een kopie van Thin Red Line en Gladiator was later weer terug te horen in de actiesequences van Pearl Harbor
Met Black Hawk Down heeft Zimmer zich weer van een totaal andere kant laten zien. Het begin van BHD is zeer Afrikaans getint, maar de technische sound die we daarna te horen krijgen doet de luisteraar in verwarring brengen, je voelt als het ware twee legers, twee culturen naar elkaar toekomen, in gevecht raken. Het is, zoals eerder gezegd, duidelijk een experimentele aanpak van mr. Zimmer en dat is ook aan het eindresultaat te horen. Niet alles wat we te horen krijgen is even goed uitgewerkt. Zo stranden enkele tracks zoals Synchrotone in veel te lang doorgevoerde onaangename en lage tonen. Ook zijn niet alle gezongen nummers even sterk, hoewel Barra Barra wel een hele coole track is!
De latere tracks op de score zijn weer echt typische Zimmer tracks en ook Lisa Gerrard ontbreekt niet met haar typische zang, die totaal niet past bij de rest van de score. Erg jammer, maar het zal vanuit commercieel oogpunt niet te vermijden zijn.
Uiteindelijk is Black Hawk Down een redelijke score die echter teveel minpuntjes kent om een echte klassieker genoemd te mogen worden. Een 7 is dan ook het hoogst haalbare cijfer voor een score die zijn ups en downs kent en die door zijn soms wat onrustige en vreemde combinaties van muziekstijlen nooit echt een coherent geheel vormt.
Met Black Hawk Down heeft Zimmer zich weer van een totaal andere kant laten zien. Het begin van BHD is zeer Afrikaans getint, maar de technische sound die we daarna te horen krijgen doet de luisteraar in verwarring brengen, je voelt als het ware twee legers, twee culturen naar elkaar toekomen, in gevecht raken. Het is, zoals eerder gezegd, duidelijk een experimentele aanpak van mr. Zimmer en dat is ook aan het eindresultaat te horen. Niet alles wat we te horen krijgen is even goed uitgewerkt. Zo stranden enkele tracks zoals Synchrotone in veel te lang doorgevoerde onaangename en lage tonen. Ook zijn niet alle gezongen nummers even sterk, hoewel Barra Barra wel een hele coole track is!
De latere tracks op de score zijn weer echt typische Zimmer tracks en ook Lisa Gerrard ontbreekt niet met haar typische zang, die totaal niet past bij de rest van de score. Erg jammer, maar het zal vanuit commercieel oogpunt niet te vermijden zijn.
Uiteindelijk is Black Hawk Down een redelijke score die echter teveel minpuntjes kent om een echte klassieker genoemd te mogen worden. Een 7 is dan ook het hoogst haalbare cijfer voor een score die zijn ups en downs kent en die door zijn soms wat onrustige en vreemde combinaties van muziekstijlen nooit echt een coherent geheel vormt.
Hoe meer Hans Zimmer experimenteert hoe beter de soundtrack. (Als dit geen experiment is, dan weet ik het echt niet meer). Geweldig hoe hij hier weer een totaal unieke soundtrack weet neer te zetten, en iedereen altijd maar zeuren over dat het altijd hetzelfde klinkt. Hij weet gewoon muziek te maken die een mens boeit en daarvoor liggen inderdaad een aantal concepten ten grondslag.
De combinatie van westerse en oosterse instrumenten is werkelijk fascinerend. Dat begint al in de eerste track, waar een grof gespeelde elektrische gitaar a la hardrock door de oosterse percussie en snaarinstrumenten heen dendert. Dit concept wordt ook gebruikt in het nummer Barra Barra, die halverwege een te fijne westerse upbeat meekrijgt. Verder zijn meerdere tracks in de score gevuld met verrukkelijke klaagzang en de drie laatste tracks zijn ook stuk voor stuk fantastisch. Ik moet toegeven dat er ook tracks zijn die me een stuk minder behagen door het onaangename geluid dat er in is verwerkt, zoals de track synchrotone (skip!).
Zonder het zien van de film, vind ik deze soundtrack, met uitzondering van enkele tracks, helemaal geweldig.
De combinatie van westerse en oosterse instrumenten is werkelijk fascinerend. Dat begint al in de eerste track, waar een grof gespeelde elektrische gitaar a la hardrock door de oosterse percussie en snaarinstrumenten heen dendert. Dit concept wordt ook gebruikt in het nummer Barra Barra, die halverwege een te fijne westerse upbeat meekrijgt. Verder zijn meerdere tracks in de score gevuld met verrukkelijke klaagzang en de drie laatste tracks zijn ook stuk voor stuk fantastisch. Ik moet toegeven dat er ook tracks zijn die me een stuk minder behagen door het onaangename geluid dat er in is verwerkt, zoals de track synchrotone (skip!).
Zonder het zien van de film, vind ik deze soundtrack, met uitzondering van enkele tracks, helemaal geweldig.
Dit is een zeer geslaagde score! Ik ben altijd al fan geweest van Hans Zimmer en Black Hawk Down is toch één van zijn betere! Er staan wel veel gezongen nummer op de cd maar deze geven ook de sfeer van de film mee. Alleen spijtig dat er weeral zoveel goeie muziek uit de film niet op de cd staat. Iets wat ook al zo was met Pearl Harbor van Hans Zimmer. Een film van bijna 3 uur met een score van 45 min incl Faith Hill. De lekkere stukken actie waarvoor hij toch altijd geliefd is weest zijn ook niet terug te vinden op de originele release!
Black Hawk Down = Top muziek
Black Hawk Down = Top muziek
In het begin toen ik nog fan was van Zimmer's gekke actiefilm-periode (zoals The Rock, Broken Arrow, The Peacemaker, Mupppets Treasure Island....) stond ik nogal sceptisch achter deze score: allemaal chaotische en belachelijke simplistische muziek. dat was mijn eerste indruk. Nu heb ik meer ervaring met luisteren van filmmuziek en zie ik in dat Black Hawk Down een echt pareltje van een score is, als je de film gezien hebt uiteraard, want deze muziek werkt heel hard met gevoelens, die ze oproept vanuit de film, dus het is sterk aangeraden de film eerst te zien.
Een voor mij wat teleurstellende score. Voor mij houdt een score in dat hij het meeste instrumentaal is. In deze score wordt in bijna alle tracks gezongen. Ik heb de film pas na het beluisteren van deze score gezien en die kon mij ook niet bekoren maar ik moet erbij zeggen dat oorlogsfilms mij niet aantrekken. De film heeft dus geen invloed gehad op het beoordelen van deze score. Ik ben heel wat scores gewend maar dit, sorry. Gelukkig heb ik hem toch niet helemaal voor niets want het zware korte "still reprise" gaf me kippevel!
Hanz zimmer is zeker 1 van de beste componisten maar hier heeft hij het toch wat laten schieten.Wat wel positief is,is dat hij experimenteert, nieuwe dingen uitprobeert en gewoon probeert en meestal in slaagt om origineel te zijn in zijn werk. Maar in deze score heeft hij naar mijn mening lichtelijk gefaald.De afwisseling tussen amerikaanse en afrikaanse elementen is wel leuk geprobeerd en is ook samenhangend met het verhaal maar klinkt niet goed in de oren. Hanz zimmer kan veeel beter
Overgetelijke filmmuziek van de hand van Hans Zimmer, één van de topcomponisten van de laatste jaren. Muziek om koude rillingen van te krijgen. Alle nummers zijn pareltjes, maar één toch zou ik willen vermelden: " Gortoz a ran - j'attends". De schoonheid en gevoeligheid van dit lied vallen niet in woorden te omschrijven. Kort en bondig: een soundtrack om te koesteren.
Lang geleden dat ik dit album nog eens beluisterd heb, het is dan ook niet één van mijn favoriete scores.
De typische sound van Zimmer waar ik zo van hou is hier minder te bespeuren, wel leuk dat hij op zoek gaat naar nieuwe dingen, maar ik ben er niet echt liefhebber van.
Het nummer 'bara bara' vind ik daarentegen geweldig; afrikaanse rock, leuk!
De typische sound van Zimmer waar ik zo van hou is hier minder te bespeuren, wel leuk dat hij op zoek gaat naar nieuwe dingen, maar ik ben er niet echt liefhebber van.
Het nummer 'bara bara' vind ik daarentegen geweldig; afrikaanse rock, leuk!
Originele muziek. Van alles wat. Harde gitaarstoten en meeslepende strijkers. Duidelijke niet wat je gewent bent, daarom juist zo leuk! Wel eerst een paar keer luisteren voordat je er een oordeel over velt.
Dit is een hooggewaardeerde soundtrack voor mij. Weer één van de albums samen met Lisa Gerrard. Past zeer goed bij de film. Vooral track 13 Gortoz a Ran gaat door merg en been. Heel mooi.
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Genomineerd)
World Soundtrack Awards: Best Original Soundtrack of the Year (Genomineerd)
World Soundtrack Awards: Best Original Soundtrack of the Year (Genomineerd)